Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Τα κοινόχρηστά μας και ο χωρισμός

Από την Λίνα Γιάνναρου
Πώς το ’πε να δεις ο πατέρας του Λευτέρη; «Κάποτε μαθαίναμε για ζευγάρια ότι χωρίζουν και ξέραμε γιατί. Είτε θα υπήρχε τρίτος άνθρωπος είτε θα έπεφτε ξύλο. Τώρα μαθαίνεις ότι χωρίζουν και ούτε καταλαβαίνεις γιατί κι ούτε και ρωτάς. Ακου “ασυμφωνία χαρακτήρων”...» Ο άνθρωπος ξεσπάθωσε μαθαίνοντας για «ένα ακόμα» διαζύγιο στον κύκλο του γιου του, αλλά στην πραγματικότητα δεν αναπολεί εκείνα τα χρόνια, τα χρόνια της σιωπής. Στο βάθος ξέρει, ίσως μάλιστα και λίγο να χαίρεται «τα σημερινά παιδιά», τα τρελά, που μένουν πάντοτε ανικανοποίητα.

Αχ, πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα πράγματα χωρίς αυτό το μαμούνι μέσα μας, που σαν την παράφορη ζήλεια δεν μας αφήνει σε ησυχία. Οχι σε γάμο δε στεριώνεις, ούτε σε δουλειά. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν αρκούσε αυτό το «την υγειά μας να ’χουμε και όλα γίνονται» - κι ας είναι αυτή μια μεγάλη αλήθεια. Αλλά όχι. Εκεί, οι κορυφές μας όλο να ψηλώνουν. Η γκρίνια και μια αόριστη, ασαφής ανυπομονησία να έχουν γίνει το μοτίβο μας - το τερατάκι μέσα μας να πεινάει συνεχώς.
Η Τίνα άφησε τη θέση της στην εταιρεία για να ξεκινήσει καριέρα σεναριογράφου, η Χαριτίνη χρεώθηκε ώς τον λαιμό για να ζήσει κοντά στη θάλασσα, η Βασιλική χώρισε μετά δέκα χρόνια γάμου ψάχνοντας «δεν ξέρω τι, κάτι». Τι μας φταίει, κανείς δεν ξέρει. Μαθαίνουμε τα νέα από παλιούς συμμαθητές που είναι ήδη στο δεύτερο παιδί, στο εξοχικό, στην ιδιότυπη «σιγουριά» ενός δανείου και αισθανόμαστε μικρά τσιμπήματα στην καρδιά (ζήλεια;). Θα ’ταν όλα πιο απλά, νομίζουμε, πάντα ερωτευμένοι με τον/τη «σύζυγο» (ή είναι ψέμα;), κλείνοντας καλά την πόρτα του γραφείου πίσω μας κάθε μεσημέρι, ευτυχείς με την έξοδο στο ταβερνάκι της γειτονιάς, καμία απαίτηση του ουρανίσκου, χωρίς τίποτα να πνίξουμε στο ποτό (ή μήπως κι αυτό είναι μια πλάνη;) και με τίποτα να μας πνίγει - πάντα γελαστοί και γελασμένοι, όπως θα έλεγε και ο Αλκαίος (ο Αλκης).
Εντάξει, δεν είναι νέο ότι, εκτός από ανίκητοι, είναι και μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Αλλά οι υπόλοιποι δεν είναι ανάγκη να αυτομαστιγωνόμαστε. Ναι, οι τριαντάρηδες βρίσκονται στον πυρήνα μιας γενιάς που μπουρδουκλώνεται στο νήμα την άκρη του οποίου ψάχνει. Αλλά όπως σε όλα, υπάρχουν και εδώ δύο πλευρές.
Το μαμούνι μάς κουρδίζει όπως το κλειδί στην πλάτη των παλιών παιχνιδιών. Χάρη σ’ αυτό προχωράμε (χωρίς να χρειαζόμαστε κάποιον να μας σπρώχνει). Αυτό που νομίζουμε για βαρίδι είναι στην πραγματικότητα αερόστατο. Η φλόγα στα πανιά μας. Θα το μαρτυρήσουν όλοι: Αφήνοντας «σίγουρες», αλλά λειψές σχέσεις ή θέσεις, δίνουμε ευκαιρία και στον εαυτό μας, αλλά και στους γύρω μας. Προφανώς, δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Φυτεύεις έναν νέο σπόρο και περιμένεις να «πιάσει». Αλλά και τίποτα τελικά να μην αποτολμήσουμε και μια ζωή ανικανοποίητοι να μείνουμε (και αιωνίως σε ψυχοθεραπεία), θα έχουμε αφρατέψει το έδαφος για άλλους - θα ’χουν δει τη φλόγα στα μάτια.
Γι’ αυτό, Λευτέρη, πες στον μπαμπά σου να μην απορεί που χωρίζουμε ανελέητα και δουλεύουμε σε μπαρ σε αναμονή της δικής μας «ευκαιρίας» μας στη ζωή. Αυτά τα κοινόχρηστα έχουμε να πληρώσουμε. Και δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν.
Καθημερινή

7 σχόλια:

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Εξαιρετικό άρθρο, που δεν σηκώνει κουβέντες...
Μη δίνεται λογαριασμό σε κανένα, θα σας κρατήσει τα ρέστα...

karfoma είπε...

Γιαγιά Αντιγόνη η αντισυμβατική!
Μια γιαγιά από το μέλλον!
Σε έχω διαβάσει αρκετά, πιστεύω ότι γνωρίζω τις απόψεις σου, και ήμουν σίγουρος ότι θα σου άρεσε!
Φιλιά πολλά!

Unknown είπε...

Καλησπερα.
Συμφωνω με τον Αντικομφορμισμο αλλωστε ειναι ο αξιακος μου κωδικας.Ετσι πορευθηκα μεχρι σημερα.
Μονο που κατι δεν μου παει στο κειμενο.
Κατι καπου ειναι λιγο μπερδεμενω, καπου διακρινω μια προσπαθεια δικαιολογιας μεσα απο την αντικομφορμιστικη δηθεν σταση σε οτι εχει σχεση με αποδοχη καταστασεων χωρις πολυ να τις βαζανιζουμε.
-Το 'ετσι ειναι αν ετσι σας αρεσει' ειναι πολυ διαφορετικο απο το 'ετσι ειναι κι ετσι πορευομαστε'
Να περνας καλα.

karfoma είπε...

@ taspa
Τασούλα προσπάθησα να βρω τι σε μπερδεύει μέσα στο άρθρο αλλά δεν τα κατάφερα. Εκείνο που πιστεύω εγώ και γι΄αυτό και η ανάρτηση είναι ότι όταν μια σχέση φιλική, ερωτική ή συζυγική δεν «περπατάει» θα πρέπει να διαλύεται αναλαμβάνοντας τις ευθύνες των λανθασμένων μας επιλογών. Ο άνθρωπος κατ΄εμέ για να είναι ελεύθερος πρέπει πρώτα να είναι έντιμος και απέναντι στον εαυτό του και στον σύντροφο του και να μην βολεύεται σε πεθαμένες σχέσεις διατηρώντας παράλληλες σχέσεις που φέρνουν και παράπλευρες απώλειες και σ΄αυτόν και στους γύρω του! Κάνε ένα γύρω και θα δεις πόσοι «νεκροί» υπάρχουν μέσα σε «πεθαμένες» σχέσεις; Τι περιμένουν τι νεκρανάσταση του Λαζάρου; Όχι ζουν μέσα στην ατολμία τους και ψευτοβολεύονται κοροϊδεύοντας τον εαυτό τους και τον σύντροφο τους ως την αποκάλυψη τους και τα δράματα που ακολουθούν γιατί εκείνο που πονάει περισσότερο δεν είναι η πράξη αλλά η υποτίμηση της νοημοσύνης του άλλου!
Φιλιά και σε άλλα (άρθρα) με υγεία!

Unknown είπε...

Καλε μου, φιλε, χωρις κολακεια.
Αν το θεμα προκειται μονο για τις σχεσεις του εγγαμου βιου και την διατηρηση ενος πεθαμενου γαμου με νεκρους συγκατοικους, [ κατι σαν στοιχειωμενους βρετανικους πυργους συμφωνω απολυτα,πως πρεπει να τελειωνει.
Το προβλημα που πραγματικα το αναλογιζομαι πολλες φορες τα τελευται χρονια ειναι το γιατι φθασαμε εδω!!!!!
Μηπως επειδη πλεον νοιωθουμε ελευθεροι απο ταμπου του παρελθοντος και μπορουμε να ξεφυγουμε απο δυσκολες καταστασεις που δεν ειχαμε υπολογισει;;;
Μηπως επειδη εχουμε γινει πολυ εγωκεντρικα ατομα;;;
Μηπως δεν αφηνουμε χωρο μεσα στην ζωη μας για τον αλλο;;
Μηπως μεσα στην γενικη φαντασιωση στην οποια ζουμε φαντασιωθηκαμε διαφορετικα την συμβιωση;;;
Μηπως εχουμε στερεψει τοσο πολυ που να μη μπορουμε να δωσουμε αγαπη......
Δεν ξερω..............αναρωτιεμαι.
Τα ερωτηματα αυτα τα θετει καποια που ποτε δεν θεωρησε τον Γαμο νομοτελεια .........και παντευθηκε παρ' ο,τι δεν ηταν στα σχεδια της....
Φιλια

karfoma είπε...

@ taspa
Για όλους αυτούς τους λόγους που αναφέρεις Τασούλα και άλλους τόσους που θα μπορούσα να προσθέσω εγώ! Το θέμα είναι πως ανεξάρτητα από τα αίτια τις νέκρωσης μιας σχέσης η έντιμη λύση είναι η αποχώρηση από αυτήν και όχι το βόλεμα στην «σιγουράτζα» και οι αρπαχτές σε ξένους κήπους!
Αυτό για μένα είναι το σωστό, και γι΄αυτό προτιμώ να είμαι μόνος (πολλοί βέβαια δεν αντέχουν την μοναξιά) παρά να συμβιβάζομαι σε ανούσιες σχέσεις είτε ερωτικές ή φιλικές είναι αυτές!
Για τις συζυγικές δεν το συζητώ γιατί ξέρεις, έχω κάνει προ πολλών ετών την «επανάσταση» μου!
Και επειδή γνωρίζεις την αγάπη μου για τον Καβάφη, στο προσφέρω με αγάπη!

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική».

Unknown είπε...

Πως θα μπορουσα να διαφωνησω;;;;
Επαυξανω!!!!!!!!!