Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Περί τρομοκρατίας το ανάγνωσμα

Τρομοκρατία των απομονωμένων, όπου μακριά από κλασικές πολιτικές δομές κάνουν επιθέσεις υπό την επήρεια ριζοσπαστικών ιδεολογιών με νοητική σύγχυση και απρόβλεπτες πράξεις;

ή
Τρομοκρατία των κατευθυνομένων, που μέσα από πολιτικές δομές ενεργούν επιθέσεις δημιουργώντας ιδεολογική σύγχυση με απώτερο στόχο – σκοπό την εξυπηρέτηση συμφερόντων της καθεστηκυίας τάξης;

Ανέκαθεν με απασχολούσε ο ρόλος των «επαναστατικών» οργανώσεων στην μεταπολιτευτική Ελλάδα!
Ετέθησαν ερωτήματα στον εαυτό μου:
Είναι τιμωροί, που ταλαιπωρημένοι από την χούντα αποδίδουν δικαιοσύνη με συνοπτικές διαδικασίες;
ή
Είναι παρακρατικοί που χρησιμοποιούν αριστερή φρασεολογία για να πλήξουν τους λαϊκούς αγώνες και το πρόσφατα «νομιμοποιημένο» ΚΚΕ;
Τα χρόνια πέρασαν οι τρομοκρατικές οργανώσεις στην θέση τους, με πλούσια λαικοαποχαυνωτική δράση.
Ώσπου εκ «θαύματος» παραμονές των ολυμπιακών αγώνων, και μετά από πιέσεις των φίλων Βρετανών και Αμερικανών συμμάχων, και αφού έχει προαναγγελθεί, κατά κάποιο τρόπο ότι επίκειται διάλυση της τρομοκρατίας, γίνεται το μοιραίο σφάλμα!
Στα χέρια του έμπειρου τρομοαγιογράφου Ξηρού εκρήγνυται ο πυροδοτικός μηχανισμός, συλλαμβάνεται ο δράστης μαζί με πολλαπλά ενοχοποιητικά στοιχεία που αφορούσαν την οργάνωση, και ατυχώς ο έμπειρος τρομοκράτης κουβαλούσε μαζί του.
Το κουβάρι της εξάρθρωσης της τρομοκρατίας αρχίζει να ξετυλίγεται………..η συνέχεια είναι γνωστή!

Μήπως είναι πολλές οι συμπτώσεις;
Μήπως αυτοί οι «τρομοκράτες» είναι μια κάποια λύση;


ΥΓ παιδιά! Προς Θεού, Άγιες μέρες πούρχονται, μια σκέψη έκανα μόνο…….. μην παρεξηγηθούμε.
      καθώς όπως ξέρετε  μόνο τον φόβο........ φοβάμαι!

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Άσκηση ετοιμότητας ….οδηγία προς αγανακτισμένους!

ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΩ ΑΝ ΠΑΘΩ ΕΜΦΡΑΓΜΑ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ?
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΚΑΡΔΙΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ, ΑΠΟΜΕΝΟΥΝ 10 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΧΑΘΟΥΝ ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ.

Ας υποθέσουμε ότι επιστρέφεις με το αυτοκίνητο από την δουλειά.
Είσαι πολύ κουρασμένος και ψυχολογικά χάλια...
Ξαφνικά αισθάνεσαι ένα φοβερό πόνο στο στήθος ο οποίος επεκτείνεται στον βραχίονα και στο σαγόνι.Είσαι μόλις 5 χιλιόμετρα από το πλησιέστερο νοσοκομείο.
Δυστυχώς όμως δεν ξέρεις αν θα τα καταφέρεις να φτάσεις ως εκεί.

Τι να κάνω ??
ΜΗΝ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΛΕΣΑΙ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΑ ΝΑ ΒΗΧΕΙΣ ΕΝΤΟΝΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΑ.
ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΒΗΧΑ, ΝΑ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΒΑΘΙΑ ΑΝΑΣΑ. Ο ΒΗΧΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΘΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟΣ ΣΑΝ ΝΑ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΦΛΕΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΘΟΥΣ.
Η ΑΝΑΣΑ ΚΑΙ Ο ΒΗΧΑΣ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΕ ΔΥΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ. ΟΛΑ AYTA ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ Ή ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΕ ΣΩΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ.
ΟΙ ΒΑΘΙΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΟΞΥΓΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΕΝΩ ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ Ο ΒΗΧΑΣ ΠΙΕΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ. ΕΠΙΣΗΣ Ο ΒΗΧΑΣ ΒΟΗΘΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΗΣ ΡΥΘΜΟ.


Αν δεν πετύχει χαιρετισμούς στον Πέτρο….ξέρεις εσύ, εκείνον τον san!

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

«Ότι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει»

«Μου πήρε πολύ χρόνο αλλά σήμερα το κατανόησα ………… , αλήθεια πόσο αφελής και ευάλωτη είμαστε, πόσο κυριευόμαστε από τα πάθη μας και δεν μπορούμε να δούμε την πραγματικότητα, ωραιοποιούμε καταστάσεις, εξιδανικεύουμε πρόσωπα, και όταν πέφτει η αυλαία του έργου που εμείς ανεβάσαμε και χειροκροτήσαμε, νοιώθουμε ότι έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μας και ότι τελείωσε η ζωή μας.

Το λάθος είναι ότι αυτό επαναλαμβάνετε άρα μήπως και μας καθορίζει?»

Διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο πιθανό να αναρωτηθείτε,τι έπαθε ο καρφολόγος.
 Κρίση λόγο κάποιας ερωτικής απογοήτευσης; προδοσία από κάποιο «επιστήθιο»φίλο; απογοήτευση από το πολιτικό χώρο που ανήκει; ή βιώνει ένα βαθύτατο αποπροσανατολισμό;
Ίσως κάτι από τα παραπάνω, μπορεί μια υπέρμετρη ευαισθησία που τον διακατέχει βλέποντας τον χρόνο να χάνετε και να μένουν ανεκπλήρωτα τα οράματα του ή μια αυτοκριτική διάθεση για πράξεις και παραλήψεις που εμπόδισαν την υλοποίηση των στόχων του!
Δεν έχω την διάθεση να σας κουράσω με προσωπικές αποκαλύψεις, ο σκοπός του κειμένου είναι η Αριστοτέλεια ρήση «Ότι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει», και ο καθένας από μας ας αναρωτηθεί πόσες φορές στην ζωή του έχει υποπέσει σε επαναλαμβανόμενα σφάλματα, πολλά εκ των οποίων είναι καθοριστικά για την εξέλιξη αυτού, αλλά και πολλές φορές – ανάλογα την θέση που κατέχει - άλλων συνανθρώπων του!

Το κείμενο δεν εμπεριέχει στοιχεία αυτοκριτικής, αλλά θα μπορούσε……

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Η ιστορία ενός βατράχου

είναι ωμή μα πραγματική

Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα, ένα βατραχάκι
Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβεται μια μικρή φωτιά και το νερό, αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά.
Το νερό, σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντας το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.
Η θερμοκρασία του νερού, συνεχίζει να ανεβαίνει.
Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό, από ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ όλα ταύτα δεν αισθάνεται κανέναν φόβο.
Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Για αυτόν τον λόγο, υπομένει και δεν αντιδρά.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, έως ότου, το βατραχάκι καταλήξει να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει.


Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ’ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.
Αυτό, αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμιά αντίσταση, καμία επανάσταση.

συμπέρασμα:
Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή αλλά σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών μας και των ιδανικών μας. Δεν το καταλαβαίνουμε όμως γιατί γίνεται αργά και σιγά για να το συνηθίζουμε.
Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 η 40 χρονιά, θα μας έκαναν να φρίξουμε, και να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες η αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου.
Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας έκαστου, της αξιοπρέπειας του, της ακεραιότητας της φύσεως, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με την συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέληση τους να αμυνθούν.
Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο, ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλλουν.
Το συνεχές σφυροκόπημα από τα μέσα ενημερώσεως με την υπερπληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του……………………....
Λοιπόν, αν δεν είστε σαν το βατραχάκι, μισοβρασμένοι, κάντε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά
Είμαστε ήδη μισοβρασμένοι; ή όχι;!

Olivier Clerc
για την αντιγραφή καρφολόγος
                                                                                                                   

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Μόνο τον φόβο…..φοβάμαι!

Παλαιότερα ήταν η εκκλησία με τα «ου» της..........  ου ψευδομαρτυρήσεις, ου κλέψεις κλπ.

Μετά ο από βορρά κίνδυνος, «θάρθουν οι κόκκινοι». Μετά ο έτερος εξ ανατολών «συμμαχικός» εχθρός, κατόπι και αφού οι κόκκινοι δεν κατάφεραν να έρθουν, μας ήλθαν οι «εξαθλιωμένοι» του βορρά και του νότου, μαζί τους φέρανε την φοβικότητα που κουβαλούσαν από τις χώρες που προήρχοντο και την οποία μας μετέδωσαν, διότι όπως ξέρετε ο φόβος είναι μεταδοτικός!
πχ αν μια μέρα πέσει ένα βάζο δίπλα σου μπορεί και να μη φοβηθείς, αλλά αν είναι νύχτα, δίπλα στο βάζο είναι ένας λαθρομετανάστης, πέσει το βάζο και συγχρόνως βγάλει μια κραυγή, χέστηκες από τον φόβο σου!
Βγήκαν στα κανάλια και στις πλατέες εκκλησιαστικοί και πολιτικοί παράγοντες, στοχοποίησαν τον υπεύθυνο του φόβου μας, και το γλυκό έδεσε!
Φίλοι μου μας καλλιεργούν ένα πανανθρώπινο φόβο, για να μπορούν να μας υποτάξουν, παλαιότερα ήταν η κόλαση…….."μη γιατί θα καείς στα πισσοκάζανα", σήμερα το διεθνές νομισματικό ταμείο και ο κίνδυνος της πτώχευσης!
Πάντα πρέπει κάτι να φοβάσαι!
Μας έκαναν μια φοβική κοινωνία, μια κοινωνία σε αναμονή μετασεισμικών δονήσεων, καθώς δεν έχει διαγνωστεί αν η προηγούμενη παγκόσμια οικονομική κρίση ήταν ο κύριος σεισμός.
Μια οικονομική κρίση, της οποίας το τσουνάμι των μέτρων πρόσφατα γευτήκαμε, και δεν μας ενημερώνουν για πόσα κύματα μας περιμένουν ακόμα, για να μιλήσουμε με γεωλογικούς όρους.
φοβάμαι τον φόβο, απομονώθηκα στο σπίτι, και αυτός δεν με αποχωρίζεται!
Να ξέρατε πόσο τον φοβάμαι!!!!

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

τεστ κυβερνητικής αξιοπιστίας

Τεστ

Η απόφαση του Γενικού Επιτρόπου Επικρατείας να ερευνήσει το μεγάλο φαγοπότι που στήθηκε στον δημόσιο τομέα την πενταετία της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ικανοποιεί διπλά το κοινό αίσθημα.
ΠΡΩΤΟΝ επειδή, επιτέλους, βρέθηκε (έστω και με καθυστέρηση) μια αρμόδια αρχή να ελέγξει όλους εκείνους οι οποίοι, από τις κορυφές των κομματικών επιτελείων, βρέθηκαν επικεφαλής κρατικών οργανισμών και υπηρεσιών με μισθούς που προκαλούν ίλιγγο για τους υπόλοιπους εργαζομένους.

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Το δισυπόστατο ΠΑΣΟΚ της εξουσίας

Του ΠΑΝΟΥ ΣΩΚΟΥ
Δύο χρόνια πριν το ΠΑΣΟΚ έφτασε στο χείλος της διάσπασης, αλλά ξεπέρασε την κρίση. Σήμερα κυβερνάει τη χώρα και φαίνεται ότι βρίσκεται στην αρχή μιας νέας διαφορετικής κρίσης, που έχει σχέση με τη φυσιογνωμία του, την ιδεολογία του και τις παραδοσιακές λαϊκές καταβολές του, λόγω των σκληρών οικονομικών μέτρων που έλαβε ως κυβέρνηση για την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Σοφοί δε προσιόντων….αισθάνονται

Και μας ήρθαν τα μαντάτα μαχαιριές παναθεμάτα….

Ποιά μαντάτα; πουλήστε τα ξερονήσια να σωθείτε!
Από το 91 φώναζε ο Μητσοτάκης, αλλά εμείς φωνή βοώντος εν τη ερήμω, θαχαμε σωθεί και από την ξεφτίλα των Ιμίων, και τα ταμεία θάχαμε φουλάρει, αλλά αν πάμε πίσω στο χρόνο (για μας τους παλιότερους) και είχαμε ξεμπερδέψει με την φαλκονέρα, θάχαμε σώσει και το ‘Ηράκλειο’.
Αλλά πάντα αντιδραστικοί εμείς, επαναστάτες χωρίς αιτία,δεν ακούγαμε το «σοφό» και τούχαμε βγάλει και όνομα, ‘εφιάλτης’, παρμένο από την ιστορία του άλλου στiς Θερμοπύλες, που αν δεν υπήρχε αυτός, ούτε ήρωας θα ήταν ο Λεωνίδας και οι τρακόσοι του, ούτε ταινία θα γινόταν, ούτε άγαλμα να σταματάνε οι Λεωφορειατζήδες και να κονομάν οι σουβλατζήδες!
Και για το όνομα της ‘Μακεδονίας’ τόχε πει ο σοφός, «μετά από 10 χρόνια θα τόχετε ξεχάσει» έχουν περάσει 20 από τότε και μείς βολοδέρνουμε πως θα την πούμε: άνω Μακεδονία, κάτω Μακεδονία, άνω κάτω Μακεδονία, και όταν βρούμε άκρη να με χέσεις.
Για πολλά είχε πρόβλεψη ο σοφός, και προχτές τον είδα στην TV αεικίνητο, παρά τα 93του, πάλι να προβλέπει: «καλά τα μέτρα αλλά νομίζω δεν επαρκούν» και βγαίνει την άλλη μέρα κείνος ο όλι ο ρέν και επαναλαμβάνει τα ίδια πράγματα.
Ρε αυτά, χρόνια τα φώναζε ο σοφός, παλιά είχαμε τον Κάλχα και την πυθία, σήμερα έχουμε τον Μητσοτάκη και μείς ρε όρνια δεν το εκμεταλλευόμαστε!
Πως;
 να στήσουμε ένα μαντείο στους Δελφούς, να έρχονται ξένοι ηγέτες και μη, να τους λέει τα μελλούμενα, και να η κονόμα!
Ρε όρνια, να πως γεμίζουν τα δημόσια ταμεία, και όχι κόβοντας το κουλούρι του φτωχού, έξυπνες ιδέες χρειάζονται, ρε το χρήμα για να έλθει θέλει τρόπο!
Ξυπνήστε ρε λαμόγια του κερατά, γεμίστε τα ταμεία, και ύστερα τα αδειάζετε, άλλωστε αυτή την δουλειά μόνο ξέρετε!
Ξυπνήστε ρεεεε που μολονότι βγάλατε οικονομικά πανεπιστήμια, μεταπτυχιακά, master και ένα σωρό κωλόχαρτα δεν μπορείτε να μοιράσετε δυό γαϊδουριών άχυρο και μια ιδέα τις προκοπής δεν κατεβάζει η γκλάβα σας, «εδώ και τώρα» μουσχάρια, πόσα χρόνια ακόμα θα έχουμε τον άνθρωπο μας!

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Που είσαι Ανδρέα να μας δείς

         Από το βυθίσατε το χόρα...... στό μας βύθισαν τη χώρα!

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

ας εκ-ποιήσουμε

Aπό την Φαντασίαν έως εις το Xαρτί. Eίναι δύσκολον πέρασμα, είναι επικίνδυνος θάλασσα. H απόστασις φαίνεται μικρά κατά πρώτην όψιν, και εν τοσούτω πόσον μακρόν ταξίδι είναι, και πόσον επιζήμιον ενίοτε δια τα πλοία τα οποία το επιχειρούν.

H πρώτη ζημία προέρχεται εκ της λίαν ευθραύστου φύσεως των εμπορευμάτων τα οποία μεταφέρουν τα πλοία. Eις τας αγοράς της Φαντασίας, τα πλείστα και τα καλύτερα πράγματα είναι κατασκευασμένα από λεπτάς υάλους και κεράμους διαφανείς, και με όλην την προσοχήν του κόσμου πολλά σπάνουν εις τον δρόμον, και πολλά σπάνουν όταν τα αποβιβάζουν εις την ξηράν. Πάσα δε τοιαύτη ζημία είναι ανεπανόρθωτος, διότι είναι έξω λόγου να γυρίση οπίσω το πλοίον και να παραλάβη πράγματα ομοιόμορφα. Δεν υπάρχει πιθανότης να ευρεθή το ίδιον κατάστημα το οποίον τα επώλει. Aι αγοραί της Φαντασίας έχουν καταστήματα μεγάλα και πολυτελή, αλλ' όχι μακροχρονίου διαρκείας. Aι συναλλαγαί των είναι βραχείαι, εκποιούν τα εμπορεύματά των ταχέως, και διαλύουν αμέσως. Eίναι πολύ σπάνιον εν πλοίον επανερχόμενον να εύρη τους αυτούς εξαγωγείς με τα αυτά είδη.

Mία άλλη ζημία προέρχεται εκ της χωρητικότητος των πλοίων. Aναχωρούν από τους λιμένας των ευμαρών ηπείρων καταφορτωμένα, και έπειτα όταν ευρεθούν εις την ανοικτήν θάλασσαν αναγκάζονται να ρίψουν εν μέρος εκ του φορτίου δια να σώσουν το όλον. Oύτως ώστε ουδέν σχεδόν πλοίον κατορθώνει να φέρη ακεραίους τους θησαυρούς όσους παρέλαβε. Tα απορριπτόμενα είναι βεβαίως τα ολιγοτέρας αξίας είδη, αλλά κάποτε συμβαίνει οι ναύται, εν τη μεγάλη των βία, να κάμνουν λάθη και να ρίπτουν εις την θάλασσαν πολύτιμα αντικείμενα.

Άμα δε τη αφίξει εις τον λευκόν χάρτινον λιμένα απαιτούνται νέαι θυσίαι πάλιν. Έρχονται οι αξιωματούχοι του τελωνείου και εξετάζουν εν είδος και σκέπτονται εάν πρέπη να επιτρέψουν την εκφόρτωσιν• αρνούνται να αφήσουν εν άλλο είδος να αποβιβασθή• και εκ τινων πραγματειών μόνον μικράν ποσότητα παραδέχονται. Έχει ο τόπος τους νόμους του. Όλα τα εμπορεύματα δεν έχουν ελευθέραν είσοδον και αυστηρώς απαγορεύεται το λαθρεμπόριον. H εισαγωγή των οίνων εμποδίζεται, διότι αι ήπειροι από τας οποίας έρχονται τα πλοία κάμνουν οίνους και οινοπνεύματα από σταφύλια τα οποία αναπτύσσει και ωριμάζει γενναιοτέρα θερμοκρασία. Δεν τα θέλουν διόλου αυτά τα ποτά οι αξιωματούχοι του τελωνείου. Eίναι πάρα πολύ μεθυστικά. Δεν είναι κατάλληλα δι’ όλας τα κεφαλάς. Eξ άλλου υπάρχει μία εταιρεία εις τον τόπον, η οποία έχει το μονοπώλιον των οίνων. Kατασκευάζει υγρά έχοντα το χρώμα του κρασιού και την γεύσιν του νερού, και ημπορείς να πίνης όλην την ημέραν από αυτά χωρίς να ζαλισθής διόλου. Eίναι εταιρεία παλαιά. Xαίρει μεγάλην υπόληψιν, και αι μετοχαί της είναι πάντοτε υπερτιμημέναι.

Aλλά πάλιν ας είμεθα ευχαριστημένοι όταν τα πλοία εμβαίνουν εις τον λιμένα, ας είναι και με όλας αυτάς τας θυσίας. Διότι τέλος πάντων με αγρυπνίαν και πολλήν φροντίδα περιορίζεται ο αριθμός των θραυομένων ή ριπτομένων σκευών κατά την διάρκειαν του ταξιδίου. Eπίσης οι νόμοι του τόπου και οι τελωνειακοί κανονισμοί είναι μεν τυραννικοί κατά πολλά αλλ' όχι και όλως αποτρεπτικοί, και μέγα μέρος του φορτίου αποβιβάζεται. Oι δε αξιωματούχοι του τελωνείου δεν είναι αλάνθαστοι, και διάφορα από τα εμποδισμένα είδη περνούν εντός απατηλών κιβωτίων που γράφουν άλλο από επάνω και περιέχουν άλλο, και εισάγονται μερικοί καλοί οίνοι δια τα εκλεκτά συμπόσια.

Θλιβερόν, θλιβερόν είναι άλλο πράγμα. Eίναι όταν περνούν κάτι πελώρια πλοία, με κοράλλινα κοσμήματα και ιστούς εξ εβένου, με αναπεπταμένας μεγάλας σημαίας λευκάς και ερυθράς, γεμάτα με θησαυρούς, τα οποία ούτε πλησιάζουν καν εις τον λιμένα είτε διότι όλα τα είδη τα οποία φέρουν είναι απηγορευμένα, είτε διότι δεν έχει ο λιμήν αρκετόν βάθος δια να τα δεχθή. Kαι εξακολουθούν τον δρόμον των. Oύριος άνεμος πνέει επί των μεταξωτών των ιστίων, ο ήλιος υαλίζει την δόξαν της χρυσής των πρώρας, και απομακρύνονται ηρέμως και μεγαλοπρεπώς, απομακρύνονται δια παντός από ημάς και από τον στενόχωρον λιμένα μας.

Eυτυχώς είναι πολύ σπάνια αυτά τα πλοία. Mόλις δύο, τρία βλέπομεν καθ' όλον μας τον βίον. Tα λησμονώμεν δε ογρήγορα. Όσω λαμπρά ήτο η οπτασία, τόσω ταχεία είναι η λήθη της. Kαι αφού περάσουν μερικά έτη, εάν καμίαν ημέραν - ενώ καθήμεθα αδρανώς βλέποντες το φως ή ακούοντες την σιωπήν - τυχαίως επανέλθουν εις την νοεράν μας ακοήν στροφαί τινες ενθουσιώδεις, δεν τας αναγνωρίζομεν κατ' αρχάς και τυραννώμεν την μνήμην μας δια να ενθυμηθώμεν πού ηκούσαμεν αυτάς πριν. Mετά πολλού κόπου εξυπνάται η παλαιά ανάμνησις και ενθυμώμεθα ότι αι στροφαί αύται είναι από το άσμα το οποίον έψαλλον οι ναύται, ωραίοι ως ήρωες της Iλιάδος, όταν επερνούσαν τα μεγάλα, τα θεσπέσια πλοία και επροχώρουν πηγαίνοντα - τις ηξεύρει πού

Κωνσταντίνος Καβάφης  (Τα Πλοία)

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Εθνικός κουμπαράς για την στήριξη της πατρίδας!

Την δημιουργία ταμείου στήριξης της πατρίδας μέσω εισφορών των απανταχού Ελλήνων πρότεινε ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κος Πετσάλνικος στην εκπομπή «πρωινή ενημέρωση» της ΝΕΤ.

Θεωρώ ότι είναι θετικό να δημιουργηθεί ένα Ταμείο Στήριξης της Ελλάδας με την εθελοντική προσφορά των πολιτών είπε ο κος Πετσάλνικος, διότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μόνο φοροφυγάδες υπάρχουν και άνθρωποι με ευαισθησίες και φιλότιμο, οι οποίοι καθημερινά με ρωτούν πώς μπορούν να βοηθήσουν από το υστέρημά τους ή από το περίσσευμά τους, αλλά δεν ξέρουν πώς να βοηθήσουν. Είναι επίσης γνωστή η ευαισθησία και η διάθεση προσφοράς των συμπατριωτών μας Ελλήνων της διασποράς.
Ο πρόεδρος της Βουλής διευκρίνισε ότι το Ταμείο αυτό πρέπει να στηρίζεται στην εθελοντική προσφορά εκ μέρους των πολιτών με σκοπό την μείωση του δημόσιου χρέους.

¨Όλα αυτά κύριε πρόεδρε καλά ακούγονται, και ταμείο στήριξης να κάνουμε, και τηλεμαραθώνιους για την σωτηρία μας να δημιουργήσουμε και δίσκο στην εκκλησία να βγάλουμε και όποια άλλη πρόταση υπάρχει ρίχτε την στο τραπέζι, και εμείς μαζί σας. Εκείνο που δεν μας είπατε είναι τι θα κάνετε με τα λαμόγια που έφεραν την χώρα σε αυτό το χάλι, αν θα συλληφθούν- τιμωρηθούν-δημευθούν περιουσίες, διαφορετικά η πρόταση σας θα παραμείνει στα αζήτητα, καθώς ο Ελληνικός λαός δεν πείθετε πλέον με προτάσεις σωτηρίας γιατί πιστεύει ότι τα χρήματα θα καταλήξουν σε τσέπες επιτηδείων για την προσωπική τους «σωτηρία».