Γ. Παπανδρέου: Ένας εκκεντρικός εκατομμυριούχος!

του Θανάση Μαυρίδη

Όταν η χώρα βουλιάζει και χρειάζεται άμεσες και γενναίες πρωτοβουλίες για να σωθεί, ο κ. Παπανδρέου οριοθετεί τη δράση του στη συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου υπογραφών από τους Έλληνες και ευρωπαίους πολίτες για την έκδοση ευρωομολόγων. Η τέχνη της υποκριτικής επιβραβεύεται στο πάλκο, αλλά η ζωή μας δεν είναι θέατρο. Ούτε η πολιτική είναι απλά και μόνο μία υπόθεση των επικοινωνιολόγων. Δυστυχώς, οι άνθρωποι που κυβερνούν τις τύχες μας αποδεικνύονται κάθε ημέρα κατώτεροι των προσδοκιών και των περιστάσεων...
Ο κ. Παπανδρέου φαίνεται να έχει μία εμμονή με τα εκατομμύρια.....
 Εκλέχτηκε στην θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ με ένα εκατομμύριο ψήφους μελών, φίλων και συγγενών του σημερινού κυβερνώντος κόμματος και τώρα επιδιώκει τη συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου υπογραφών για τα ευρωομόλογα.
Η εμμονή στο εκατομμύριο μπορεί ίσως να εξηγηθεί από το γεγονός ότι πρόκειται πράγματι για έναν εντυπωσιακό αριθμό, ο όγκος του οποίου πιθανότατα κρύβει τις όποιες πιθανές ανασφάλειες. Ανεξάρτητα από την εξήγηση που θα δώσει ο ιστορικός του μέλλοντος για τα εκατομμύρια του κ. Παπανδρέου, αν τελικώς αποδεχτεί να ασχοληθεί με τέτοιου είδους λεπτομέρειες, η ουσία παραμένει: Την ώρα που απαιτούνται σοβαρές πρωτοβουλίες για τη σωτηρία της χώρας από το χάος της χρεοκοπίας, εμείς ασχολούμαστε με δευτερεύοντα θέματα. Εκτός κι αν πιστεύει ο κ. Παπανδρέου ότι οι Ευρωπαίοι ομόλογοί του θα συγκινηθούν από μερικές υπογραφές πολιτών, κάτι που δείχνει, αν μη τι άλλο, πολιτική αφέλεια...
Η κατάσταση είναι δύσκολη και πλέον αυτό φαίνεται να το έχουν εμπεδώσει άπαντες. Ο ελληνικός λαός, όμως, έχει κουραστεί από τα λόγια, τις διαπιστώσεις και τα τεχνάσματα και απαιτεί λύσεις. Απαιτεί ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης με συγκεκριμένα αποτελέσματα. Το απογοητευτικό είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση δείχνει ανίκανη όχι μόνο να καταρτίσει ένα αξιόπιστο πρόγραμμα δράσης, αλλά ακόμη και να πάρει αποφάσεις για πιο απλούστερα πράγματα. Το χειρότερο όλων είναι ότι δεν διαφαίνεται αυτή τη στιγμή μία άλλη βιώσιμη και αξιόπιστη πολιτική λύση.
Το χαρτί της συναίνεσης «καίγεται» από την απροθυμία των υπόλοιπων κομμάτων να εισπράξουν μόνο τις ζημιές ενός αποτυχημένου συνεταιρισμού. Παρομοιάζουν την πρόσκληση του κ. Παπανδρέου σαν να πρόκειται για το management μιας εταιρείας που έχει αναγνωρίσει τα αδιέξοδα και αναζητά συνεταίρους στην αποτυχία.
Η Νέα Δημοκρατία από την άλλη πλευρά παλεύει να γιατρέψει τις ανοικτές πληγές που της άφησε η διακυβέρνηση Καραμανλή. Έχει περιέλθει σε μία κατάσταση εσωστρέφειας από την οποία είναι άγνωστο πότε θα εξέλθει. Το έλλειμμα στελεχών είναι κάτι περισσότερο από εμφανές, εκτός κι αν ο κ. Σαμαράς ελπίζει ότι θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού παρουσιάζοντας στην πρώτη γραμμή της μάχης το υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης Καραμανλή...
Διαβλέποντας το «κενό» που υπάρχει στην πολιτική σκηνή, η κυρία Μπακογιάννη έσπευσε να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα. Μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να την στηρίζουν ούτε καν οι παραδοσιακοί της φίλοι κι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Το παράλογο είναι ότι η ίδια η κυρία Μπακογιάννη νομίζει ότι μπορεί να πείσει ότι πράγματι εκπροσωπεί κάτι νέο...
Στην πραγματικότητα ο κ. Παπανδρέου εξακολουθεί και παίζει δίχως αντιπάλους ή τουλάχιστον αυτό πιστεύουν οι σύμβουλοί του. Στην εξίσωση έχουν ξεχάσει να βάλουν τον πιο σημαντικό παράγοντα αυτής της υπόθεσης, το λαό! Νομίζουν ότι επειδή έχουν μείνει μόνοι τους στο γήπεδο θα μπορέσουν να κερδίσουν το ενδιαφέρον των θεατών με ταχυδακτυλουργικά, όπως είναι η συγκέντρωση των υπογραφών για τα ευρωομόλογα. Σήμερα αυτό, αύριο κάτι άλλο, μεθαύριο έχει ο Θεός! Η αλήθεια είναι ότι βρίσκονται σε απόσταση από την εξέδρα και δεν παρατηρούν πόσο θυμωμένοι είναι οι θεατές. Ένας θυμός πρωτόγνωρος και ανεξέλεγκτος...
Μπορεί κανείς να συγκεντρώσει ένα εκατομμύριο υπογραφές. Μπορεί να μαδήσει και ένα εκατομμύρια μαργαρίτες, για να διαπιστώσει αν τυγχάνει της λαϊκής υποστήριξης. Γι΄ αυτό, όμως, υπάρχει κι ένας πιο απλός τρόπος από το να βάζει τα στελέχη του να κυνηγούν ανεμόμυλους ή από το να απειλήσει τις μαργαρίτες με εξαφάνιση από την ελληνική πανίδα: Να πλησιάσει την εξέδρα και να ακούσει τον κόσμο. Αν καταλάβει το μέγεθος του θυμού, ίσως τότε ο κ. Παπανδρέου αποφασίσει να αλλάξει ρότα. Κι ας είναι από φόβο...

Πηγή: www.capital.gr