την του κοινού βοήθεια!

Ρε κοίτα απορία που έχει ο άνθρωπος;
Που λέτε, σήμερα το πρωί άκουγα τον πρόεδρο των βενζινοπωλών – και πολύ το φχαριστήθηκα -να επιμένει ότι σε περίπτωση που συλληφθεί συνάδελφος του να κλέβει τον καταναλωτή, πρέπει άμεσα να του αφαιρείτε η άδεια λειτουργίας και ακόμη να μην έχει το δικαίωμα να την μεταβιβάσει σε άλλον.
Συνομιλητής του ήταν ο Γενικός γραμματέας του Υπουργείου ο οποίος υποστήριζε ότι - σύμφωνα με το υπό κατάθεση νομοσχέδιο - πρώτα θα επιβάλετε πρόστιμο και σε περίπτωση υποτροπής θα του αφαιρείτε η άδεια!
Και απόρησα και συνεχίζω να απορώ ο ανθρωπάκος, γιατί ρε παιδιά ο Πρόεδρος να εμφανίζεται βασιλικότερος του Βασιλέως;
Στιγμιαία μου πέρασε μια σκέψη -ευτυχώς μου έφυγε- ρε μπας και η Κυβέρνηση δεν θέλει να συγκρουστεί με τις εταιρείες πετρελαιοειδών διότι σε αυτές ανήκουν πολλά εκ των πρατηρίων;
Μήπως με ένα πρόστιμο –έστω και αυξημένο-τους δίνει μια ευκαιρία;
Αλλά πάλι σκέφτηκα, δεν μπορεί μια σοσιαλιστική κυβέρνηση – γιαυτό βέβαια και μούφυγε η κακιά σκέψη - να στηρίζει έτσι φανερά τα συμφέροντα των εταιρειών.
Άλυτος μου φαντάζει τούτος δω ο γρίφος.
το κοινό τι έχει να πει γιαυτό;

                             Καλή Χρονιά να έχουμε!

 
Η φωτογραφία κλεμμένη

Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή!

Πεινάς και κλέβεις ένα ψωμί, αλλά έχεις την κακή τύχη να σε πιάσουν επ΄αυτοφώρω.

Σε χώνουν στην ψειρού και τηράς απόξω.
Απαγάγεις ένα μεγαλοεφοπλιστή και «εισπράττεις» τριάκοντα εκατομμύρια.
Απαλάσσεσαι μπας και γίνεις καλύτερος άνθρωπος!

Άντε και Καλά Χριστούγεννα!




             την φωτογραφία την έκλεψα

Γ. Παπανδρέου: Ένας εκκεντρικός εκατομμυριούχος!

του Θανάση Μαυρίδη

Όταν η χώρα βουλιάζει και χρειάζεται άμεσες και γενναίες πρωτοβουλίες για να σωθεί, ο κ. Παπανδρέου οριοθετεί τη δράση του στη συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου υπογραφών από τους Έλληνες και ευρωπαίους πολίτες για την έκδοση ευρωομολόγων. Η τέχνη της υποκριτικής επιβραβεύεται στο πάλκο, αλλά η ζωή μας δεν είναι θέατρο. Ούτε η πολιτική είναι απλά και μόνο μία υπόθεση των επικοινωνιολόγων. Δυστυχώς, οι άνθρωποι που κυβερνούν τις τύχες μας αποδεικνύονται κάθε ημέρα κατώτεροι των προσδοκιών και των περιστάσεων...
Ο κ. Παπανδρέου φαίνεται να έχει μία εμμονή με τα εκατομμύρια.....

Η Χουντοποίηση της κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας»

Του Τάκη Φωτόπουλου

Οι μαζικές κινητοποιήσεις της 15/12 σηματοδοτούν ένα νέο στάδιο στον αγώνα κατά της κοινοβουλευτικής Χούντας που αποθρασυμένη, με τη βοήθεια της διεθνούς αγυρτείας τύπου Ντομινικ Στρος- Καν, προχωρά τώρα στη κατεδάφιση κάθε εργασιακής κοινωνικής κατάκτησης. Είναι βέβαια σαφές ότι η ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων δεν έχει καμιά σχέση με τη κρίση του χρέους --όπως δεν είχε καμιά σχέση και η καθοριστική υπονόμευση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η μετατροπή δημοσίων αγαθών σε ιδιωτικά κ.λπ.. Προφανώς, το μόνο για το οποίο οι δανειστές μας θα μπορούσαν να είχαν απαίτηση θα ήταν η αποπληρωμή του χρέους και όχι να επιβάλλουν και κανόνες για το πως θα ζούμε και θα εργαζόμαστε, κάτι που ούτε όταν χρεοκοπήσαμε και επίσημα στα τέλη του 19ου αιώνα δεν τόλμησαν να επιβάλλουν οι τότε δανειστές μας. 

Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει...

                                                

και μετά…τι;

του Γιάννη Παντελάκη

Η Ελλάδα μετά το Μνημόνιο

Όταν -και αν- βγούμε ποτέ από το Μνημόνιο, τότε τα πράγματα δεν θα είναι απλά διαφορετικά, θα είναι θεαματικά διαφορετικά.
Θα είναι «μια άλλη Ελλάδα», όπως λένε στις προεκλογικές κορόνες τους οι επικεφαλής των κομμάτων εξουσίας. Και έχουν δίκιο. Θα πρόκειται για μια χώρα που δεν θα μοιάζει παρά σε ελάχιστα με την προ Μνημονίου. Η ανεργία θα έχει κορυφωθεί, το ίδιο και οι όροι απασχόλησης. Εκεί θα κυριαρχούν οι ελαστικές μορφές, με πενιχρές αμοιβές, σίγουρα όχι ικανές για επιβίωση. Οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα θα διανύουν έναν τεράστιο Γολγοθά για να διατηρήσουν τις θέσεις τους, ενώ και οι απασχολούμενοι σε φορείς του Δημοσίου δεν θα είναι τόσο αξιοζήλευτοι πια. Η μονιμότητα θα έχει περιοριστεί σε σημαντικό βαθμό και μαζί της η εργασιακή ασφάλεια. Οι συνταξιούχοι θ' ανήκουν σχεδόν όλοι στη μεγάλη εκείνη ομάδα της κοινωνίας για την οποία οι επιστήμονες λένε πως «κινείται στα όρια της φτώχειας». Οι έξτρα απολαβές (επιδόματα γιορτών και αδείας) θ' αποτελούν μια καλή ανάμνηση και ίσως σε κάποια μελλοντικά χρόνια η επαναφορά τους να μπαίνει στη λίστα των αιτημάτων των συνδικάτων.
Η μεσαία τάξη δεν θα υπάρχει, θα έχει καταλάβει τα όρια που βρίσκεται σήμερα η κατώτερη. Η τελευταία, με τους σημερινούς όρους, θα έχει περάσει στο κατώφλι της φτώχειας. Μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θα έχουν περιοριστεί δραματικά, όπως δραματικά θα έχουν περιοριστεί και οι παροχές δωρεάν υγείας και παιδείας, όπου ο ιδιωτικός τομέας θα έχει γιγαντωθεί.
Η μετά Μνημόνιο χώρα θα είναι μια χώρα στην οποία κανένας δεν θα θέλει να ζει και μακάρι να διαψευστούμε...


πηγή: enet.gr

αντί... μνημονίου!

    







Οδός Σταδίου, αριθµός 23

Του Κωστή Παπαϊωάννου

«Η µοναδική έξοδος κινδύνου στο υποκατάστηµα ήταν κλειδωµένη, ενώ είχε χαθεί το τηλεχειριστήριο που θα µπορούσε να την ανοίξει. Οι εργαζόµενοι, στην προσπάθειά τους να διασωθούν µετά τον εµπρησµό από τις µολότοφ, εγκλωβίστηκαν σε µια... σιδερένια κλούβα. Η τραγωδία ίσως θα ήταν µεγαλύτερη αν δεν είχε µείνει συµπτωµατικά ανοιχτή µια πόρτα διαφυγής, για να εξαερίζεται ο χώρος επειδή µύριζε µια τουαλέτα!». Αυτά µεταξύ άλλων αναφέρει το πόρισµα της Επιθεώρησης του υπουργείου Εργασίας («Το Βήµα», 24/9) σχετικά µε την τραγωδία στην τράπεζα Μarfin, στην οδό Σταδίου.



 το πλήρες άρθρο εδώ
  σχετικά άρθρα   εδώ

Εγκλημα δίχως τιμωρία!

     του Χ. Μουτσόπουλου

Επιτέλους! Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης τιμωρήθηκε με τρίμηνη παύση γιατί εκβίαζε τους φοιτητές του προκειμένου να τον ψηφίσουν για αντιπρόεδρο της Σχολής («Η Καθημερινή», 9 Σεπτεμβρίου 2010)! Το περιστατικό αυτό μου θύμισε ένα παρόμοιο- παρόμοιο δυστυχώς μόνο ως προς το «έγκλημα», όχι ως προς την «τιμωρία»! Διαβάστε, σας παρακαλώ, την ιστορία που ακολουθεί. Δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας. Δεν είναι φανταστικό!

περισσότερα: εδώ

Σήμερα η παγκόσμια ημέρα αντισύλληψης!

                                                                       !

Η ιστορία ενός Λαζάρου!

Τούτη η ιστορία είναι για ένα Αλβανό!
Ξέρω βαριέστε να ακούτε ιστορίες με Αλβανούς.
Και θα πείτε, ίσως: «ρε τι μας ενδιαφέρει η ιστορία του;»
Αλλά δεν θα σας κουράσω, γιατί θάμαι σύντομος!

Nησί μικρό, ακριτικό, κάπου κει στα βορειοδυτικά.
Εκατοπενήντα ψυχές, οι περισσότεροι ξενιτεύτηκαν από παλιά, προκόψανε σ΄άλλες πατρίδες, κάποιοι γυρίσανε κ΄επενδύσανε δω, άλλοι στην άλλη Ελλάδα, οι υπόλοιποι στην ξενιτιά μένουν και διαπρέπουν.
Μια μέρα στο νησί φτάνει ένας Αλβανός, ξενιτιάρης, βρήκε τόπο για να ζήσει την φαμίλια του.
Φιλότιμος και δουλευτείς και αυτός και η γυναίκα του πέσανε με τα μούτρα στη δούλευσει του καθενός που τους χρειαζόταν.
Το καφενείο δεν τον έβλεπε τον Λάζαρο, γιατί έτσι βαφτίσανε τον Αλβανό, Λάζαρο!
Καμιά σχέση με τον συνονόματο του, βλέπεις αυτόν της ιστορίας μας, τον αναστήσανε τα χέρια του.
Προκομμένος λοιπόν ο Λάζαρος, δούλεψε για χρόνια εργάτης σε κάθε δουλειά, μάζεψε χρήματα, αγόρασε μηχανήματα, έγινε και εργολάβος, και σαν εργολάβος αναλάμβανε εργολαβίες, έκτιζε ότι ζητούσαν να κτιστεί και γκρέμιζε ότι του ζητούσαν να γκρεμίσει, συνάμα βοηθούσε τους συνησιώτες του όπου μπορούσε να βοηθήσει, γιατί όπως είπαμε εκτός από εργατικός ήταν και φιλότιμος ο Λάζαρος μας.
Όλα καλά πηγαίνανε στο νησί μέχρι που κάπου «λάθεψε» ο Αλβανός!
Το λάθος ήταν ότι συμφώνησε να κτίσει με αντιπαροχή!
Και το ότι πήρε αντιπαροχή - θα μου πείτε - είναι λάθος;
Όχι βέβαια, το λάθος του ήταν ότι ανακοίνωσε τα σχέδια του στους φίλους για να χαρούνε, γιατί έτσι νόμιζε ό έρμος.
Και τι σχέδια μπορεί να έχει ένας Αλβανός και μάλιστα προσφάτως αναστηθείς;
Ο Λάζαρος που λέτε από την αντιπαροχή θα έπαιρνε ένα κατάστημα, το οποίο σκόπευε να αξιοποιήσει ανοίγοντας Μάρκετ, όπως είπε.
Μα Μάρκετ έχει το νησί!
Τι στο καλό του θέλει ο Αλβανός; να σπάσει το μονοπώλιο;
Πέσανε λοιπόν τα μεγάλα μέσα, καθοδηγούμενα από τα θιγόμενα συμφέροντα, στράφηκαν πρώτα κατά του οικοπεδούχου που είναι και σώγαμπρος στο νησί και το οικόπεδο του είναι δίπλα στα εκκλησιαστικά και με μπροστάρη τον παπά, σαν νέο Παπαφλέσσα, ασκώθηκε το λάβαρο, και κήρυξαν την επανάσταση!
Μπροστά λοιπόν ο παπάς, ο επονομαζόμενος Ρούφουλας* και πίσω οι επίτροποι και ο ευκολόπιστος λαός.
Και σαν τον Πέτρο τον Ερημίτη, ο παπαρούφουλας ξεκινά σταυροφορία, όχι για να ελευθερώσει τους Άγιους τόπους, αλλά με ύψιστο και ιερό σκοπό την μη ανέγερση τις οικοδομής όπου θα στεγαζόταν τα σχέδια του Λαζάρου.
Για να γίνει δε πειστικότατο το εγχείρημα και να στεφτεί με επιτυχία η σταυροφορία, πέσανε και κάτι τσιράκια και διαδώσανε κάτι περί Αλβανικών σημαιών που έχει σπίτι του ο Λάζαρος, κάτι περί φόβου προσάρτησης του νησιού από την Αλβανία και άλλα τέτοια εθνικοπατριωτικά για να δέσει καλύτερα η μανέστρα!
Έτσι που λέτε, ξεσηκώθηκαν οι παλιοί μετανάστες ενάντια στον νέο, και βρέθηκε ο καλός και φιλότιμος Λάζαρος πράκτορας του Μπερίσα και των Τσάμηδων, ο δε οικοπεδούχος δίχως εργολάβο για να συνεχίσει το έργο και γω να αναρωτιέμαι: «πώς να προκόψεις μ΄αυτούς πατρίδα μου;»


*Ανεμοστρόβιλος

Μαρτυρίες μιας διαδρομής

Κυκλοφόρησε από το Μουσείο Μπενάκη η πολιτική διαθήκη της Έλλης Παππά, συντρόφου του Νίκου Μπελογιάννη με τον τίτλο «Μαρτυρίες μιας ζωής».

Τα κείμενά είχαν δοθεί από την ίδια την Έλλη Παππά στον διευθυντή του Μουσείου Μπενάκη κ. Δεληβορριά για να δημοσιευτούν μετά το θάνατό της.

περισσότερα εδώ και εδώ

Ιούδα γραφή!

Και κει πού ήμουνα αραχτός και είχα σκυλοβαρεθεί την ζωή μου, όρεξη δε να γράψω ανύπαρκτη, μούρχεται ένα μέιλ από μια μπλογκοφίλη και τι μου λέει;

Ότι τις ήρθε η φαεινή ιδέα – ρε όρεξη που έχει ο κόσμος - να φτιάξει ένα ηλεκτρονικό ή κάτι τέτοιο, περιοδικό με ποικίλη ύλη!
Και μέσα κει ο καθείς από μας θα γράφει το μακρύ και το κοντό του, το βάσανο του, την πίκρα του τέλος πάντων βρε αδελφέ!
Θα σχολιάζουν τα αρθίδια οι πολυπληθείς αναγνώστες, θα απαντά ο γράφων ή η γράφουσα επί τριημέρου, κι΄ύστερα, κι΄ύστερα -μα δεν υπάρχει ύστερα- θα γίνεται η αποκαθήλωση του αναρτημένου αρθίδιου κτλ, κτλ!
Κάτι σαν μπλογκομάζωξη δηλαδή σε ενιαίο χώρο, κάτι σαν την παλιά «βεντέτα» ή το «ρομάντζο» αλλά ηλεκτρονικό έτσι μου φάνηκε, αλλά είπα το ναι, γιατί έκατσα και σκέφτηκα: ρε μπας και βγει κάτι καλό μέσα απαυτή την μανέστρα;
Απάντησα θετικά λοιπόν στην καλή μου φίλη, διότι υπολόγισα και τα προσυμφωνηθέντα, δηλαδή του ότι θέλω γράφω, αρκεί να μη βρίζω και το βασικότερο τις μη ύπαρξης δέσμευσης χρόνου, για την παρουσίαση «εργασίας».
Όχι βέβαια ότι έχω έλλειψη χρόνου βρε αδελφέ, αυτός μου περσεύει, αλλά δεν αντέχω την εκδοτοπίεση γιατί όπως πρέπει να καταλάβατε αισθανόμουν ήδη μπλογκοδημοσιογράφος αλλά ήθελα να είμαι και ανεξάρτητος, κάτι σαν τον Μάκη δηλαδή!
Θα γράφω λοιπόν, όταν η γκλάβα μου αποφασίσει να γεννήσει θέμα!
Αυτά ήταν λοιπόν, τάπαμε και τα συμφωνήσαμε!
Και κει που φτιαχνόμουν και ονειρευόμουν και σχεδόν είχα σκεφτεί και το πρώτο μου αρθρίδιο, νάσου δεύτερο μέιλ.
Στην αρχή τρόμαξα, βρε μπας και με απόλυσε πριν ακόμα ξεκινήσω και πάνε στράφι τα όνειρα και οι ιδέες; γιατί από αυτές έχω πολλές.
Είναι να μη βάλω την γκλάβα μου να τις κατεβάσει, Νιαγάρας γίνεται.
Ρε σκέφτηκα μπας και έθεσα σκληρούς όρους και το μετάνιωσε η εκδότρια και χάσω την δουλειά και βρεθώ πάλι στην ανεργία;
Τέλος πάντων για να μη πολυλογράφω διαβάζω το δεύτερο μέιλ, και τι να δω; η νέα μου εκδοσυνεργάτρια μου ζητά να μεσολαβήσω και να την φέρω σε επαφή - που προφανώς είχε χαμένη - με άλλα δύο επιφανή μέλη τις μπλογκοπαρέας ώστε να συμμετάσχουν και αυτά στο κοινό εγχείρημα, διότι καθώς μου γράφει είναι απαραίτητοι και δίχως τις παρουσία τους πάει περίπατο η κατασκευή του ποικιλοκόλπου. κλπ και τα λειψά!
Και κει φίλοι μου αγαπημένοι που όπως προείπα ήμουνα αραχτός και σκότωνα μυίγας και διάφορα ενοχλητικά ζωύφια ξαπλωμένος στον κουνιστό καναπέ τις χασιέντας μου.
Έτσι είμαστε εμείς οι αριστερόστροφοι της θεωρίας, γιατί από πράξη χέστα!
Και έτσι πουλέτε, ανέλαβα χρέη αγγελιοφόρου - γραμματοκομιστή ή ότι θέλετε πέστε και άρχισαν λοιπόν τα μούπε - σούπα και να δούμε, και πως θα δούμε, και ξεκινάτε κι΄έφτακα, και βρέθηκα τώρα γω, στα τόσα μου, να αιστάνομαι, σαν προλυκειακή γκόμενοφιλενάδα που κουβαλάει ραβασάκια για να δέσει το σορόπι!
Και τώρα που η ώρα είναι κοντά τρίτη πρωινή και έλαβα το τελευταίο μέιλ κάθομαι και αναλογίζομαι: Ορέ τι θέλει ο Μάρτης στην σαρακοστή; τι σκατά ζητά ο καρφωτής στην Ακρόπολη; Χαθήκανε οι Γολγοθάδες;
Δεν ξέρω αν μετά από αυτά πούγραψα βρεθώ όξω από τον νυμφώνα. αλλά σίγουρα έστειλα ένα δείγμα λεύτερης γραφής και πως την αντιλαμβάνομαι!
Και τώρα αγαπητή μου φιλενάδα που ξέρεις ότι το κάρφωμα ούτε και συ θα αποφύγεις, θέλω να δω αν επιθυμείς ακόμα την συνδρομή μου στο εγχείρημα σου;
Φιλιά σε σένα, φιλιά σε όλους!
Ο Ιούδας σας


ΥΓ αν σας είπαν ότι ο Ιούδας κρεμάστηκε, σας κορόιδεψαν!

γράμμα από τον γιώργο!

Γειά σου Γιάννη,
Κοίτα κάτι ενδιαφέρον που διάβασα κάπου*. Δηλαδή η Ελλάδα μπορούσε να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους αποπληρωμής του χρέους πριν την υπογραφη του Μνημονίου, και όλοι (οι ξένοι δανειστές) θα έτρεχαν να μειώσουν κατά πολύ τις απαιτήσεις τους (όπως στο Ντουμπάι) γιατί αλλιώς θα έπαιρναν αρ(τ)ίδια.... Ενώ μετά την κίνηση του Τζέφρυ (ΓΑΠ) τώρα παίρνουμε εμείς αρ(τ)ίδια και αν υπάρχουν και αυτά...!!!!

Ελλάδα
Το συνολικό χρέος της Ελλάδας πριν από την έγκριση του πακέτου ‘στήριξης’ ανέρχονταν, περίπου, στα 300 με 320 δις ευρώ. Το χρέος αυτό κατέχονταν από διεθνείς τράπεζες και δεν επιβαρύνονταν από εμπράγματες ασφάλειες επί της ελληνικής περιουσίας. Αυτό σήμαινε πως σε περίπτωση καθυστέρησης, από την πλευρά της Ελλάδας, να πληρώσει τους τόκους των δανείων της, οι δανειστές δε μπορούσαν διεκδικήσουν ελληνική περιουσία αλλά μόνο να προσπαθήσουν να επαναδιαπραγματευτούν τους όρους αποπληρωμής.
Καθώς, όμως, μετά την ελληνική κρίση το ενδεχόμενο της αδυναμίας της Ελλάδας να αποπληρώσει εις ολόκληρο τα δάνεια της αυξήθηκε δραματικά, οι δανειστές βρέθηκαν να κινδυνεύουν να χάσουν ποσοστό των χρημάτων τους. Γι’ αυτό το λόγο ζητήθηκε η συνδρομή του έξυπνου χρήματος ώστε διασφαλιστούν τα συμφέροντα τους. Το ρόλο του διαμεσολαβητή μεταξύ δανειστών και Ελλάδας ανέλαβαν το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η ΕΕ. Κάτω από την πίεση των εξελίξεων, όμως, και από τη δραματική αποτυχία της Ελλάδας να τις προβλέψει και έτσι να τις προλάβει, η χώρα ωθήθηκε στην αποδοχή μίας συμφωνίας με 4 διαφορετικές πτυχές, που καμία από τις οποίες δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της αλλά μόνο αυτά των δανειστών της.

Έτσι, η Ελλάδα:
α) συμφώνησε να λάβει 110 δις ευρώ από το πακέτο στήριξης ώστε να αποπληρώσει προηγούμενα δάνεια αλλά και να χρηματοδοτήσει τις τράπεζες, με το σύνολο του ποσού του πακέτου στήριξης να καλύπτεται από εμπράγματες ασφάλειες επί της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου. Με αυτόν τρόπο θα βρεθεί να χρωστά τόσο στο ΔΝΤ, όσο και σε χώρες της ΕΕ, ενώ πρωτύτερα χρωστούσε μόνο σε τράπεζες.
β) συμφώνησε να ενταχθεί στο πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων της από την ΕΚΤ, η οποία εκτιμάται ότι έχει αγοράσει ελληνικά κρατικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά αξίας 30 με 50 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία, επίσης, σύμφωνα με τις περισσότερες ενδείξεις έχουν επιβαρυνθεί με εμπράγματες ασφάλειες
γ) συμφώνησε να ενταχθούν οι τράπεζες στο πρόγραμμα χρηματοδότησης τους από την ΕΚΤ με την κατάθεση σε αυτήν ελληνικών ομολόγων ως εγγύηση, τα οποία, ωστόσο και πάλι είναι καλυμμένα και έτσι επιβαρυμένα με εμπράγματες ασφάλειες στην περιουσία των ελληνικών τραπεζών. Σύμφωνα με την HSBC οι ελληνικές τράπεζες έχουν δεσμεύσει εχέγγυα ύψους 135,8 δισ. ευρώ, ή το 30% του ενεργητικού τους στην ΕΚΤ, έχοντας δανειστεί ρευστότητα ύψους 96,2 δισ. ευρώ, που αντιστοιχεί στο 20% του ενεργητικού τους (καθώς λόγω της χαμηλής αξιολόγησης των ίδιων αλλά και της Ελλάδας υφίστανται επιπλέον χρεώσεις στα ποσά που δανείζονται οι οποίες μάλιστα αναμένεται να αυξηθούν και άλλο στο μέλλον, έτσι ώστε να χρειάζονται εγγυήσεις ύψους 100 δις προκειμένου να δανειστούν 50 δις).
δ) συμφώνησε στο πρόγραμμα δημοσιονομικής ‘εξυγίανσης’ το οποίο, στην ουσία, προσπαθεί να εξασφαλίσει με τον πιο άγαρμπο, βιαστικό, επιπόλαιο και επικίνδυνο για τη χώρα τρόπο, την άντληση κεφαλαίων ώστε να αποπληρωθούν οι δανειστές της.
Με πρόχειρους υπολογισμούς και λαμβάνοντας υπόψη ότι με βάση τη συμφωνία η Ελλάδα θα πρέπει να ‘καλύψει’ τους δανειστές της για το σύνολο του χρέους της και του χρέους των τραπεζών της αλλά και για τα κεφάλαια που θα χρειαστεί να δανειστεί για όσο διάστημα απέχει από τις αγορές, στα επόμενα 2,5 χρόνια, είναι πιθανό περισσότερα από 500 δις ευρώ χρέους να καλύπτονται από εμπράγματες ασφάλειες στο ελληνικό δημόσιο.
Μάλιστα, καθώς η Ελλάδα αποδέχτηκε, πρακτικά, να προβεί και σε αλλαγή του δικαίου που διέπει το χρέος της, από το ελληνικό στο αγγλικό, οι δανειστές της θα έχουν εξασφαλισμένα νομικά δικαιώματα επί της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου στην περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής των τόκων που απορρέουν από το ελληνικό χρέος.
Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο καθώς η Ελλάδα διανύει την περίοδο με τη μεγαλύτερη συρρίκνωση της οικονομίας της, πιθανώς, από την εποχή του εμφυλίου και μετά. Αυτό συνεπάγεται ότι η ‘οικονομική αξία’ της χώρας γίνεται ολοένα και μικρότερη και αν οι δανειστές βρεθούν σε θέση να ασκήσουν τα εμπράγματα δικαιώματα τους σε δύο με τρία χρόνια από σήμερα ή να διαπραγματευτούν τους όρους ώστε να δεχτούν να μην τα ασκήσουν, τότε η χώρα θα κινδυνεύσει να χάσει πολλαπλάσια των 500 δις ευρώ περιουσία της.
Αυτό μπορεί να συμβεί, για παράδειγμα, με την εκχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης σε αεροδρόμια και λιμάνια, με διευκολύνσεις σε θέματα εκμετάλλευσης ενεργειακών ή άλλων πηγών, με φθηνές εκμισθώσεις ή πωλήσεις μεγάλων περιοχών σε ελληνικά νησιά ή σε άλλες περιοχές με τουριστική σημασία, με πωλήσεις πακέτων μετοχών από εταιρίες του δημοσίου σε προνομιακή ή και πολύ χαμηλή τιμή αλλά ακόμη και με υποχρεωτικές υπαναχωρήσεις σε εθνικά ζητήματα και αναγκαστικές ‘συμμαχίες’ με χώρες και διεθνή λόμπι που δεν εξυπηρετούν αλλά βλάπτουν τα συμφέροντα της Ελλάδας.
Με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία, για παράδειγμα, η συνολική κεφαλαιοποίηση του ελληνικού χρηματιστηρίου αποτιμάται στα 65 δις. Αυτό σημαίνει πως, αν οι εμπράγματες ασφάλειες στην περιουσία του ελληνικού δημοσίου φτάσουν τα 500 δις, το ποσό θα είναι αρκετό για να αγοραστούν οι μεγαλύτερες εταιρίες της Ελλάδας 8 φορές.
Έτσι, η Ελλάδα βαδίζει σε ένα δρόμο που αναμένεται να αφήσει εξασφαλισμένους του δανειστές της, ‘καλυμμένους’ το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ και ‘ακάλυπτη’ και εκτεθειμένη την ίδια.

Τον κρεμάς τώρα τον προδότη η δεν τον κρεμάς;;;;;;
Στο Γουδί ρε πούστηδες πολιτικοί της πλάκας......

Γιώργος
...............................................................................................................

από μένα:
φίλε Γιώργο, μία διόρθωση, το Γουδή γράφετε με ήτα και όχι με γιώτα, καθώς το όνομα προέρχεται από μεγάλη οικογένεια των Σπετσών, πολλά μέλη της οποίας διακρίθηκαν λόγω της μεγάλης προσφοράς τους στην Ελληνική Επανάσταση και όχι από το γνωστό κουζινικό σκεύος που κάνουμε την αλιάδα γνωστή και ως σκορδαλιά!
 Άσχετο αν οι "κυβερνόντες" τα τελευταία χρόνια, έκαναν την Ελλάδα απο "άλλη Ελλάδα θέλουμε κλπ..κατα το σύνθημα της Ν.Δ"  σε αλιάδα!
ΥΓ1 όσο για τους "προδότες" Γιώργο μου είναι πολλοί δεν είναι ένας, μην ξέχνάμε τις ευθύνες του χοντρούλη απο την Ραφήνα, αλλά και τις "αγωνιώδεις προσπάθειες" πολλών άλλων να οδηγήσουν το πλοίο στην ξέρα!
ΥΓ2 ψάχνοντας στο διαδίκτυο "ανακάλυψα" την πηγή πληροφόρησης σου και την αναφέρω για λόγους ευταξίας.

*Η πηγή πληροφόρησης είναι: www.sofokleous10.gr

Ο μύθος του Δημοσίου ως του μεγάλου ασθενούς

Του  Τάκη Φωτόπουλου

Ενώ η Κοινοβουλευτική Χούντα του ΠΑΣΟΚ στο θέμα του δήθεν «μονόδρομου» ακολουθεί κατά γράμμα τον μεγάλο δάσκαλο της προπαγάνδας Γκέμπελς που διακήρυσσε ότι όσο μεγαλύτερο το ψέμα και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται τόσο πιο πιστευτό γίνεται, ο μύθος του δημοσίου τομέα ως του «μεγάλου ασθενούς» επανήλθε στην επικαιρότητα με αφορμή την εντεινόμενη σφαγή σε αυτόν. O μύθος όμως αυτός δεν προέκυψε μόνο από την σημερινή κρίση, αλλά καλλιεργείται απο χρόνια τόσο στην Ελλάδα όσο και σε διεθνές επίπεδο, απο νεοφιλελεύθερους και σοσιαλφιλελεύθερους, ως τμήμα της ιδεολογίας της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που εκφράζει το ανώτερο στάδιο της αγοραιοποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας. Δηλαδή, το στάδιο όπου οι κοινωνικοί έλεγχοι πάνω στις αγορές ελαχιστοποιούνται, (αν δεν καταργούνται ολοσχερώς), με δήθεν στόχο την μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα, αλλά πραγματικό στόχο την μεγιστοποίηση του ιδιωτικού κέρδους, ιδιαίτερα των πολυεθνικών που οδήγησαν στην σημερινή παγκοσμιοποίηση και τώρα ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή και εμπόριο. Η επέκταση των πολυεθνικών αναγκαστικά περνούσε μέσα απο την ιδιωτικοποίηση κάθε οικονομικής δραστηριότητας, πράγμα που συνεπαγόταν τη δραστική συρρίκνωση του δημοσίου τομέα, καθώς και απο την «απελευθέρωση» των αγορών (κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και εμπορευμάτων—τις γνωστές «4 ελευθερίες» της Ε.Ε.[i]) που σήμερα, χάρη στην τρόικα, ολοκληρώνεται και στη χώρα μας.

Φυσικά, ο δημόσιος τομέας δεν εξυπηρετούσε πάντα το γενικό συμφέρον, ιδιαίτερα όταν οι εθνικοποιημένες επιχειρήσεις άρχισαν να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, προσθέτοντας έτσι στο βασικό πρόβλημα που χαρακτηρίζει τον δημόσιο τομέα (γραφειοκρατία και έλλειψη αυτοδιαχείρισης απο τους εργαζομένους και τους πολίτες γενικότερα) το κύριο πρόβλημα απο το οποίο πάσχει ο ιδιωτικός τομέας (εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος σε βάρος του γενικού). Στην Ελλάδα, μάλιστα, όπως και σε κάθε χώρα στην περιφέρεια και ημιπεριφέρεια, ο δημόσιος τομέας φορτώθηκε και με επί πλέον προβλήματα που απέρρεαν απο τον βαθμό οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης της χώρας (εκτεταμένη διαφθορά, «φακελάκια» κλπ). Όμως, ενώ η επέκταση του δημοσίου τομέα στις μητροπολιτικές χώρες, όπου ο ιδιωτικός τομέας ήταν καπιταλιστικά αναπτυγμένος και οικονομικά αποτελεσματικός, οφειλόταν κυρίως στις πολιτικές των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση του γενικού συμφέροντος και την προστασία της κοινωνίας απο την αγορά, στις περιφερειακές χώρες όπως η Ελλάδα η επέκταση του δημοσίου τομέα—πολιτική που ακολούθησαν μεταπολεμικά όλα τα κόμματα εξουσίας-- είχε άλλο βασικά στόχο: την αναπλήρωση ενός μη ανταγωνιστικού και αποτυχημένου ιδιωτικού τομέα που ήταν ανίκανος να απορροφήσει το πλεονάζον εργατικό δυναμικό.
Έτσι, όταν η πηγή της μετανάστευσης (που έπαιζε τον ρόλο απορρόφησης της ανεργίας τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες) στέρεψε στη δεκαετία του ’70, ενώ η ένταξη μας στην ΕΕ τη δεκαετία του ’80 σήμανε την αποδιάρθρωση της παραγωγικής μας δομής --εφόσον ούτε η δασμοβίωτη ελαφρά βιομηχανία μας ούτε η μη ανταγωνιστική γεωργία μας μπορούσαν να επιβιώσουν στις ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές της Ε.Ε-- το ΠΑΣΟΚ που μόλις είχε έλθει στην εξουσία, μη έχοντας καμιά διάθεση να συγκρουστεί με τις ξένες ελίτ και τη ντόπια μεταπρατική ελίτ, δεν είχε άλλη επιλογή απο την επέκταση του δημοσίου τομέα. Ο ευρύτερoς δημόσιoς τoμέας που απορροφούσε το 41% του ΑΕΠ το 1979 λίγο πριν την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, έφθασε ν απορροφά τo 65% τoυ εθvικού εισοδήματος τo 1989! Αντίστοιχα, ο αριθμός τωv απασχoλoυμέvωv στov ευρύτερo δημόσιo τoμέα, ως συνέπεια του γεγονότος ότι ο ετήσιoς ρυθμός αύξησης τωv δημoσίωv υπαλλήλωv (2,9%) ήταν διπλάσιoς εκείvoυ της αύξησης της απασχόλησης στov ιδιωτικό τoμέα,[ii] διπλασιάστηκε στη μεταπολίτευση και από περίπoυ 344.000 τo 1974 έφθασε τις 693.000 τo 1989, αντιπροσωπεύοντας σχεδόv τo 20% τoυ oικovoμικά εvεργoύ πληθυσμoύ. Σήμερα, μετά την πρόσφατη απογραφή, o συνολικός αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων έφθασε τους 768.000, αντιπροσωπεύοντας δηλαδή σημαντικά μικρότερο ποσοστό του σημερινού ενεργού πληθυσμού σε σχέση με τότε--μόλις το 15%![iii]
Το ποσοστό, μάλιστα, των δημοσίων υπάλληλων στην παρούσα δεκαετία--παρά τη μυθολογία των απατεώνων της κοινοβουλευτικής χούντας-- ήταν και είναι σχετικά μικρό, όπως έδειξε σχετικά πρόσφατη συγκριτική έρευνα,[iv] σύμφωνα με την οποία, το 2002, ήταν μόλις 11,4% του εργατικού δυναμικού, όταν ο μέσος όρος στην Ε.Ε των 17 ήταν πάνω απο 16%, με τις Σκανδιναβικές χώρες και τη Γαλλία να παρουσιάζουν ποσοστά μεταξύ 20% και 30%. Οπως τονίζει η ίδια μελέτη, τα ποσοστά αυτά δεν ήταν συμπτωματικά αλλά αντιπροσώπευαν μακροπρόθεσμες τάσεις που επιβεβαιωνόντουσαν και απο τα ποσοστά των δημοσίων δαπανών στο ΑΕΠ. Η σημερινή επομένως αύξηση του ποσοστού των δημοσίων υπάλληλων στο 15%, που παρουσιάστηκε ως έγκλημα απο τους απατεώνες της ΠΑΣΟΚικής χούντας, στη πραγματικότητα, σημαίνει απλώς ότι τώρα φθάσαμε τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο. Δεν ήταν, επομένως, η αvαπoτελεσματικότητα τoυ δημοσίου τομέα—παρόλo πoυ αυτή είvαι αvαμφισβήτητη— «τo αίτιo πoυ oδήγησε σε διαδικασίες oι oπoίες παρεμπόδισαv τov αvταγωvισμό και τελικά διέστρεψαv τηv αvάπτυξη της χώρας», όπως υποστήριζε εδώ και 20 σχεδόν χρόνια ο σοσιαλφιλελεύθερος αδελφός του πρωθυπουργού[v] και σημερινός άτυπος συμβουλάτορας του, ο οποίος, μαζί με τον νεοδιορισθέντα και γνωστό όργανο της υπερεθνικής ελίτ Πάντοα Σκιόπα, και τον ίδιο τον αρχηγό της «χούντας», αποτελούν την «ελληνική» τρόικα που διαχειρίζεται το προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ --την οποία εκπροσωπεί στη χώρα η τρόικα του ΔΝΤ, Ε.Ε. και ΕΚΤ.[vi] Avτίθετα, τo τελικό αίτιo της απoτυχίας της ελληvικής αvάπτυξης είvαι τo γεγovός που παίρvει δεδoμέvo η νεο/σοσιαλφιλελεύθερη πρoσέγγιση: δηλαδή η αυξαvόμεvη «απελευθέρωση» των αγορών.
Και αυτό, διότι το μοντέλο εξωστρεφούς «ανάπτυξης» στο οποίο οδήγησε η απελευθέρωση αυτή δεν στηριζόταν στις δυνάμεις της ίδιας της χώρας αλλά στην εξωτερική αγορά και το ξένο κεφάλαιο και, αναπόφευκτα, κατέληξε σε ένα στρεβλό επενδυτικό πρότυπο που δεν επέτρεπε τη δημιουργία ενός ισχυρού μεταποιητικού τομέα, καθώς και σε ένα καταναλωτικό πρότυπο που είχε ελάχιστη σχέση με το εγχώριο παραγωγικό πρότυπο. Στη διαδικασία αυτή, το Κράτος δεv έπαιξε πoτέ έvα σημαvτικό άμεσo ρόλo για την αvαδιάρθρωση της παραγωγικής δoμής και περιoρίστηκε πάvτα σε έvα έμμεσo ρόλo εvίσχυσης της πoσoτικής διαδικασίας αύξησης τoυ εθvικού εισoδήματoς, πoυ συvεπαγόταν απλώς τηv επέκταση της υπάρχoυσας παραγωγικής δoμής, σε συvδυασμό με κάπoια βελτίωση της υπoδoμής (μεταφoρές, επικoιvωvίες, εvέργεια κ.λπ.), αφήνοντας ουσιαστικά την αναπτυξιακή διαδικασία στις δυvάμεις της αγoράς και περιορίζοντας τον δημόσιο τομέα στον ρόλο μιας δικλείδας ασφάλειας στο πρόβλημα της απασχόλησης που δημιουργούσε ο ανεπαρκής ιδιωτικός τομέας.
Παρόλα αυτά, οι ντόπιες και ξένες ελίτ επιβάλλουν σήμερα όχι μόνο κτηνώδεις περικοπές στα εισοδήματα όλων των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα που καμιά άλλη χώρα της Ευρωζώνης δεν επέβαλε, αλλά και πετσοκόβουν τον αριθμό των θέσεων στον τομέα αυτο, γεγονός που, με δεδομένη την οριακή απορροφητικότητα εργασίας στον ιδιωτικό τομέα σημαίνει παραπέρα αύξηση της μαζικής ανεργίας των νέων στο μέλλον. Και όχι μόνο! Σημαίνει, επίσης, την συνεχή καταβαράθρωση κοινωνικών υπηρεσιών όπως η εκπαίδευση και η υγεία, έτσι ώστε στο προσεχές μέλλον μόνο η μειονότητα που έχει τη δυνατότητα να προσφεύγει στον ιδιωτικό τομέα θα μπορεί να ικανοποιεί τις σχετικές βασικές ανάγκες, ενώ η πλειοψηφία θα συνθλίβεται κάτω απο τις τριτοκοσμικές συνθήκες που θα προσφέρει ένας εξαθλιωμένος δημόσιος τομέας, κατά το Αμερικανικό πρότυπο που επιβάλλουν οι δύο τρόικες...
                                                                              http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/index.htm
________________________________________

[i] Γι αυτο και το ιστορικό αίτημα της αντισυστημικής Αριστεράς ήταν πάντα η έξοδος απο την Ε.Ε. και όχι η “αποδέσμευση” με την έννοια της συλλογικής αποδέσμευσης των Ευρωπαϊκών λαών απο αυτή (πράγμα που αποκλείει την μονομερή Ελληνική έξοδο) ή την έννοια της αντικαπιταλιστικής αποδέσμευσης (πράγμα που παραπέμπει το θέμα στις ελληνικές καλένδες) –γεγονός που σημαίνει ότι η χρήση του όρου εάν δεν διαφοροποιείται σαφώς απο τις παραπάνω έννοιες, παίζει αποπροσανατολιστικό ρόλο.


[ii] OECD, Economic Surveys, 1986-87, σελ. 43


[iii] World Bank, World Development Indicators 2010, Table 2.2


[iv] βλ. Ηeinz Ηandler κ.α., Τhe size and performance of public sector activities in Εurope (2005)


[v] Ν.Papandreou,«Finance and industry:the case of Greece»,International Review of Applied Economics, vol.5/1 (1991)


[vi] βλ. Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ--Η ανάγκη για άμεση έξοδο από την Ε.Ε. και για μια αυτοδύναμη Οικονομία (υπό έκδοση, Γόρδιος, Σεπτέμβρης, 2010)

πηγή: ελευθεροτυπία

Τα κοινόχρηστά μας και ο χωρισμός

Από την Λίνα Γιάνναρου

Πώς το ’πε να δεις ο πατέρας του Λευτέρη; «Κάποτε μαθαίναμε για ζευγάρια ότι χωρίζουν και ξέραμε γιατί. Είτε θα υπήρχε τρίτος άνθρωπος είτε θα έπεφτε ξύλο. Τώρα μαθαίνεις ότι χωρίζουν και ούτε καταλαβαίνεις γιατί κι ούτε και ρωτάς. Ακου “ασυμφωνία χαρακτήρων”...» Ο άνθρωπος ξεσπάθωσε μαθαίνοντας για «ένα ακόμα» διαζύγιο στον κύκλο του γιου του, αλλά στην πραγματικότητα δεν αναπολεί εκείνα τα χρόνια, τα χρόνια της σιωπής. Στο βάθος ξέρει, ίσως μάλιστα και λίγο να χαίρεται «τα σημερινά παιδιά», τα τρελά, που μένουν πάντοτε ανικανοποίητα.

Αχ, πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα πράγματα χωρίς αυτό το μαμούνι μέσα μας, που σαν την παράφορη ζήλεια δεν μας αφήνει σε ησυχία. Οχι σε γάμο δε στεριώνεις, ούτε σε δουλειά. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν αρκούσε αυτό το «την υγειά μας να ’χουμε και όλα γίνονται» - κι ας είναι αυτή μια μεγάλη αλήθεια. Αλλά όχι. Εκεί, οι κορυφές μας όλο να ψηλώνουν. Η γκρίνια και μια αόριστη, ασαφής ανυπομονησία να έχουν γίνει το μοτίβο μας - το τερατάκι μέσα μας να πεινάει συνεχώς.
Η Τίνα άφησε τη θέση της στην εταιρεία για να ξεκινήσει καριέρα σεναριογράφου, η Χαριτίνη χρεώθηκε ώς τον λαιμό για να ζήσει κοντά στη θάλασσα, η Βασιλική χώρισε μετά δέκα χρόνια γάμου ψάχνοντας «δεν ξέρω τι, κάτι». Τι μας φταίει, κανείς δεν ξέρει. Μαθαίνουμε τα νέα από παλιούς συμμαθητές που είναι ήδη στο δεύτερο παιδί, στο εξοχικό, στην ιδιότυπη «σιγουριά» ενός δανείου και αισθανόμαστε μικρά τσιμπήματα στην καρδιά (ζήλεια;). Θα ’ταν όλα πιο απλά, νομίζουμε, πάντα ερωτευμένοι με τον/τη «σύζυγο» (ή είναι ψέμα;), κλείνοντας καλά την πόρτα του γραφείου πίσω μας κάθε μεσημέρι, ευτυχείς με την έξοδο στο ταβερνάκι της γειτονιάς, καμία απαίτηση του ουρανίσκου, χωρίς τίποτα να πνίξουμε στο ποτό (ή μήπως κι αυτό είναι μια πλάνη;) και με τίποτα να μας πνίγει - πάντα γελαστοί και γελασμένοι, όπως θα έλεγε και ο Αλκαίος (ο Αλκης).
Εντάξει, δεν είναι νέο ότι, εκτός από ανίκητοι, είναι και μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Αλλά οι υπόλοιποι δεν είναι ανάγκη να αυτομαστιγωνόμαστε. Ναι, οι τριαντάρηδες βρίσκονται στον πυρήνα μιας γενιάς που μπουρδουκλώνεται στο νήμα την άκρη του οποίου ψάχνει. Αλλά όπως σε όλα, υπάρχουν και εδώ δύο πλευρές.
Το μαμούνι μάς κουρδίζει όπως το κλειδί στην πλάτη των παλιών παιχνιδιών. Χάρη σ’ αυτό προχωράμε (χωρίς να χρειαζόμαστε κάποιον να μας σπρώχνει). Αυτό που νομίζουμε για βαρίδι είναι στην πραγματικότητα αερόστατο. Η φλόγα στα πανιά μας. Θα το μαρτυρήσουν όλοι: Αφήνοντας «σίγουρες», αλλά λειψές σχέσεις ή θέσεις, δίνουμε ευκαιρία και στον εαυτό μας, αλλά και στους γύρω μας. Προφανώς, δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Φυτεύεις έναν νέο σπόρο και περιμένεις να «πιάσει». Αλλά και τίποτα τελικά να μην αποτολμήσουμε και μια ζωή ανικανοποίητοι να μείνουμε (και αιωνίως σε ψυχοθεραπεία), θα έχουμε αφρατέψει το έδαφος για άλλους - θα ’χουν δει τη φλόγα στα μάτια.
Γι’ αυτό, Λευτέρη, πες στον μπαμπά σου να μην απορεί που χωρίζουμε ανελέητα και δουλεύουμε σε μπαρ σε αναμονή της δικής μας «ευκαιρίας» μας στη ζωή. Αυτά τα κοινόχρηστα έχουμε να πληρώσουμε. Και δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν.
Καθημερινή

αφιερωμένο!

στους εν Ελλάδι συντρόφους αγωνιστές φορτηγατζήδες!

 
                                             ο αγώνας συνεχίζεται!       




και στο τέλος δικαιώνεται!

Ο φίλος μου ο Σπύρος...

   απο press-gr

Στα μέσα του 1970, μετά την επαναδημοκράτιση, είδα τον Σπύρο να σουλατσάρει από καφενείο σε καφενείο με δυο τρεις εφημερίδες στη μασχάλη. Όλες στο πρωτοσέλιδο είχαν τη φωτογραφία του '"εθνάρχη" με τα ατάσθαλα φρύδια. Κοτλέ καμπάνα παντελόνι, πουκαμισάκι ξεκούμπωτο με την τρίχα βιτρίνα και τον παχύ σταυρό απ' τα βαπτίσια του.

Έλεγε ιστορίες στους θαμώνες για την εξορία που τον έστειλε η χούντα. "Αυτοεξορισμένος" κι αυτός στη Σουηδία. Δεν ήταν κι άσχημα τελικά. Έλεγε και ξανάλεγε την ιστορία για τα κορόιδα τους σουηδούς που του αγοράσανε αμάξι επειδή είχε κάνε δήλωση πως το δικό του κάηκε. Κρατική ασφάλεια, κοινωνικό κράτος εκεί. Ένα πλαστό χαρτί απώλειας και να σου ο χλεχλές με το...καινούριο Volvo.
Mε το Volvo ήρθε στην Ελλάδα το 1976 και με την ιδιότητα του αντιστασιακού, αυτοεξόριστου, κατατρεγμένου αντιφρονούντα, κι αμέσως έπιασε δουλειά. Ένας κολλητός του δούλευε στη νομαρχία, " τμήμα πολεοδομίας". Κάτι μαγειρέψανε με ένα οικόπεδο, κάτι άδειες πλαστογραφήσανε και με μια αντιπαροχή βρέθηκε με δυο τρία διαμερίσματα στην κατοχή του. Νοίκιασε τα τρία σε φοιτητές της σχολής που άνοιξε στην πόλη και κάαααθονταν. Τώρα είχε χρόνο να σώσει τους συμπολίτες του από την κατάρα της αντιπαροχής που τσιμέντωσε τα πάντα.
Στις αρχές του 1980 το... σχέδιο των κυβερνόντων πήγαινε καλά.

γιατί τρόμος;

Δεν είμαι αρθογράφος, ένας απλός άνθρωπος είμαι σαν τους περισσότερους από εσάς που μου δίνεται η δυνατότητα μέσα από το μπλοκ να εκφράσω την άποψη μου και όποιος θέλει την δέχεται ή την απορρίπτει!

Δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με την τελευταία τρομοκρατική ενέργεια αλλά με αφορμή ενός άρθρου της φίλης Καρυάτιδος με τον τίτλο τα "θυμωμένα παιδιά" αποφάσισα για άλλη μια φορά να μιλήσω και να επαναλάβω αυτά που και παλαιότερα είχα εκφράσει!
Με λίγα λόγια να πω ξανά την γνώμη μου!
Λοιπόν! Κατ΄εμέ ούτε παιδιά είναι, ούτε θυμωμένα είναι, αλλά άτομα που εκτρέφει και συντηρεί ένα σύστημα εξουσίας καθιστώντας μια κοινωνία φοβική ώστε να εξυπηρετούνται αποτελεσματικότερα τα συμφέροντα της άρχουσας τάξη που αυτήν υπηρετεί!
Ας δούμε λοιπόν τις τελευταίες τρομοκρατικές ενέργειες αυτών των κατά την φίλη μου Καρυάτιδα «θυμωμένων παιδιών»:

1. Έκρηξη ωρολογιακού μηχανισμού με αποτέλεσμα τον διαμελισμό ενός 15χρονου Αφγανού ρακοσυλλέκτη, ο οποίος περιεργαζόταν μία τσάντα που βρήκε σε κάδο απορριμμάτων. Κατά την έκρηξη τραυματίστηκε και η 11χρονη αδελφή του μικρού Αφγανού και η μητέρα του.

Και ρωτώ:
Γιατί αφέθηκε ο σάκκος με τον ωρολογιακό μηχανισμό «απροστάτευτος»; Δεν γνώριζαν οι τρομοκράτες ότι κυκλοφορούν ανυποψίαστοι πολίτες και ειδικά φτωχοί μετανάστες που ψάχνουν τους κάδους απορριμμάτων με σκοπό να βρουν τρόφιμα η κάποιο πολύτιμο για αυτούς αντικείμενο;
Δεν είναι μέρος τις κοινωνίας αυτοί; (οι τρομοκράτες εννοώ)
Δεν γνωρίζουν ότι πολλοί συμπατριώτες μας και συνάνθρωποι μας ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και τα βράδια, και όχι μόνο γυρνάν στις γειτονιές ψάχνοντας;
Κατά την γνώμη μου αν δεν το γνωρίζουν ή πρόκειται περί ηλιθίων ή εγκάθετων του συστήματος που δεν τους ενδιαφέρουν οι συνέπειες, αλλά απλά εκτελούν εντολές αποσταθεροποίησης και δημιουργίας φόβου!

2. Βόμβα στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του υπασπιστή του υπουργού. Η βόμβα εξερράγη όταν ο υπασπιστής του υπουργού άνοιγε δέμα το οποίο προοριζόταν για τον κ. Χρυσοχοΐδη.

Πόσο αφελής πρέπει να είσαι για να πιστεύεις ότι ο κάθε Υπουργός δεν έχει άλλη δουλεία να κάνει από το να ανοίγει την αλληλογραφία του.
Και επειδή δεν πιστεύω στην αφέλεια των τρομοκρατών συμπεραίνω ότι ο στόχος δεν είναι ο υπουργός αλλά η δημιουργία φόβου και ανασφάλειας!
Σαν συνέπεια της παραπάνω πράξης θα μπορούσε να ήταν η προμήθεια εξοπλισμού νέων συστημάτων ασφαλείας σε όλα τα δημόσια κτίρια και όχι μόνο κλπ και κλπ.. (είναι πολλά τα λεφτά παιδιά!!!!)

3. Δολοφονία Σωκράτη Γκόλια

Ποιος ήταν ο Γκόλιας;  Κανένας μεγαλοεκδότης;
Μήπως κάποιος κατασκευαστής μεγάλων δημοσίων έργων; Κάποιος που μέσα από στημένους διαγωνισμούς ζημίωσε επ΄ωφελεία του το Ελληνικό Δημόσιο;
Όχι βέβαια, ένας δημοσιογράφος ήταν, πρώην βοηθός ενός γνωστού τηλεστάρ ο οποίος προσπαθούσε με την σειρά του και μέσω ενός μπλοκ να ακουστεί!
Τι σας έκανε κύριοι τις Τρομοκρατίας να τον δολοφονήσετε;
Αν μου πείτε ότι σας έκραζε μέσα από το μπλοκ του και αυτός είναι για σας ένας σημαντικός λόγος για να τον βγάλετε από την μέση, κλείνοντας του το στόμα, τότε απλά σας λέω ότι πρέπει να είστε ηλίθιοι, πράγμα που δεν πιστεύω!

Αγαπητοί μου! Μη βαυκαλίζεστε με την ύπαρξη λαϊκών αγωνιστών, θυμωμένων παιδιών και Ρομπέν των Δασών, τούτοι δω οι λεβέντες δεν είναι τίποτα άλλο από έμμισθοι εκτελεστές με «επαναστατική κάλυψη», αριστερίστικο λεξιλόγιο και υποτιθέμενο «ιδεολογικό» υπόβαθρο που ο λόγος ύπαρξης τους είναι η εξυπηρέτηση συμφερόντων που σε πολλές φορές κάποιοι από αυτούς αγνοούν, καθώς πιστεύω ότι υπάρχουν μέλη των ομάδων αυτών που δεν γνωρίζουν τους ιδιοτελείς σκοπούς της ηγεσίας των!

Μια άποψη είναι, αν δεν συμφωνείτε δεν χρειάζεται να με λιθοβολήσετε!

Θα αυτοκαρφωθώ!

Μου στέρεψαν οι ιδέες, είναι και καλοκαίρι, Ιούλης μήνας, μεσημέρι, ντάλα ο ήλιος και η γκλάβα μου δεν κατεβάζει τίποτα!

Αλλά κάτι πρέπει να γράψω, γιατί έτσι και δεν γράψω, θα χαθώ από το «προσκήνιο, και ίσως οι αμέτρητοι αναγνώστες μου σκεφτούν ότι εξαφανίστηκε ο χέστης μετά το τελευταίο χτύπημα της “χέστας”, διότι και εγώ σαν τον συγχωρεμένο τους έκραζα μέσω του μπλόκι μου σε κάθε ευκαιρία!
Αλλά όχι, άλλος είναι ο λόγος της προσωρινής σιωπής μου, πέρα της καλοκαιρινής τεμπελιάς με ταλανίζει και μια ερωτική απογοήτευση και η ρημάδα σκέψη μου τρέχει συνέχεια εκεί, και δεν μ΄αφήνει να συγκεντρωθώ, μπας και γράψω κάτι για τόσα κοσμοϊστορικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σ΄αυτην την δόλια χώρα την πατρίδα μου την Ελλάδα!
Να γράψω κάτι για αυτόν τον διεθνή δονητή που έρχεται κάθε τρεις και λίγο και ελέγχει τα οπίσθια μας!
Για τις επιτροπές τις βουλής που κοπιάζουν καλοκαιριάτικα να μη βγάλουν πόρισμα!
Για τους «συμμάχους» που μπαινοβγαίνουν στο Αιγαίο χαϊδεύοντας την υφαλοκρηπίδα μας καθιστώντας την συνεχώς διεγερμένη ή έστω κάτι για αυτούς τους τρομοκράτες της «αστοχίας», για τους αντάρτες των πόλεων μιλάω! (προσπαθώ να μην τους τσιγκλήσω, μη με στείλουν κατά Σωκράτη μεριά, και σεις που ξέρετε την διαμονή μου μούγκα ε! μην με καρφώσετε)
Εγώ λοιπόν για να έχω το κεφαλάκι ήσυχο και επί των ώμων μου, θα σας απασχολήσω επί προσωπικού.
Και λόγω σπασίματος του καθρέπτη μου – που ήταν και δώρο της γιαγιάς - είπα να τα γράψω στο μπλόκι σαν είδος εξομολόγησης μια και τα τελευταία ….ντα χρόνια δεν διαθέτω πνευματικό, οι δε ψυχολόγοι είναι απλησίαστοι για το βαλάντιο μου, με λίγα λόγια δεν αντέχει η τσέπη μου, άσε που θα χρειαστώ και αρκετές συνεδρίες και ποιος τρέχει καλοκαιριάτικα.
Ακούγοντας λοιπόν εκείνο το σουξεδάκι το «sex on the beach» μου κατεβαίνει ο προβληματισμός ,γκόμενα βέβαια γιοκ, μια και η τελευταία με παράτησε λέγοντας ότι δεν είμαι εραστής αλλά επιβήτορας, και ακόμα προσπαθώ ο δόλιος να βρω την διαφορά!
Η προτελευταία μετά από ένα αναίτιο καυγά αποχώρησε, και εγώ μέσα στον εκνευρισμό μου τις λέω (τι τόθελα ο δόλιος), «εμείς δεν κάνουμε ούτε για φίλοι ούτε για εραστές» και μου πετάει το «αβασάνιστο-βασανιστικό», «σιγά τον εραστή!»
Η προπροτελευταία την έκανε με τον καλύτερο φίλο μου, και τους έχασα και τους δύο, και να δεις που τον είχα «διαλέξει» τον άτιμό, γιατί ήταν κοντός ζαρωμένος και με μουστάκι πράγμα που το σιχαινόταν η σκορδόπιστη (για το μουστάκι λέω) και ακόμα αναρωτιέμαι; τι του βρήκε;
Α!! ξέχασα διέθετε και κάτι ψιλαδάκια, αλλά άσχετο καθώς η λεγάμενη ήταν υπεράνω χρημάτων*!
Η προηγούμενη της προπροτελευταίας, καλό κορίτσι δεν λέω, αλλά αναγκάστηκα να διαλύσω την σχέση!
Είχε ένα κουσούρι βλέπεται.
Ποιο; Ήθελε να βρισκόμαστε τα μεσημέρια.
Ξέχασα να σας πω το μεσημέρι για μένα είναι κάτι ιερό, είναι η ώρα της σιέστας και δεν αντέχω να μου χαλάει κανείς και για κανένα λόγο την σιέστα** μου.
Προσοχή σιέστα όχι Σέχτα και παρεξηγηθούν κάποιοι και με στείλουν αδιάβαστο!
Τώρα γιατί συναντήσεις τα μεσημέρια; βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει!
Και τώρα που αυτοκαρφώθηκα δια της εξομολογήσεως, πες μου και εσύ «γιατρέ» μου, διακρίνεις κάποιο πρόβλημα;
Εγώ - όπως και εσείς αντιληφθήκατε μέσα από την αντικειμενική περιγραφή μου - δεν έχω κάτι επιλήψιμο!
Ωραίος άνδρας είμαι! (σας είπα δεν έχω καθρέπτη).
Πολυγραφότατος, άρα μορφωμένος (φαίνεται άλλωστε).
Ιδανικός εραστής (το ξέρω εγώ, αλλά πιστεύω και εσείς κάτι θα καταλάβατε ).
Εργασία διαθέτω με καλό μισθό (διευθυντική βέβαια)
Ε! και κάτι καταθεσούλες υπάρχουν για τις δύσκολες μέρες (κατά Κύπρο μεριά).
Εκτός των παραπάνω, αρκετά μετριόφρων (ποτέ δεν μιλάω για τον εαυτό μου).
Ε! λοιπόν τι σκατά μου λείπει και δεν μπορώ να υλοποιήσω την φαντασίωση μου με εκείνη την ψιλή Ξανθιά, γαλανομάτα Σουηδέζα, ακούγοντας το αγαπημένο μου «sex on the beach».
Τι!
Ρε μπας και φταίει ότι δεν γνωρίζω Σουηδικά;
Ε! αυτό είναι, και μου τόλεγε ο πατέρας μου, μάθε παιδί μου μια ξένη γλώσσα αχρείαστη νάναι, αλλά γω που.
Η άγνοια τις Σουηδικής φταίει γιατρέ μου;
Ε! ήμουν σίγουρος!
Το μόνο που με παρηγοράει είναι ότι και αυτή – για την Σουηδέζα μιλάω – που αγνοεί την Ελληνική, κάπως έτσι θα σκέφτεται!
Για τον πόθο της προς μένα είμαι σίγουρος! Τον διακρίνω στα μάτια της -έχει εκείνο το σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας - καθώς με κοιτάει!
Αχ! Και έκανε τόσα μίλια το κορίτσι για νάρθει να με βρει - γιατί για μένα ήλθε - και θα φύγει μη ικανοποιημένη εξαιτίας της παιδικής μας απερισκεψίας.
Τέλος πάντων, εγώ θα τις αφιερώσω το παρακάτω Καβαφικό, ελπίζοντας να βρει κάποιο μεταφραστή - έχουμε και συγγενείς εκ Πρωθυπουργού - εκεί στην μακρινή Σουηδία!


"Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
κ’ ετρέμανε μες στην φωνή — και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν,
θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν•
πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα."


Συμπέρασμα: Τα αγοράκια, αλλά και τα κοριτσάκια πρέπει πάντα να ακούνε τον μπαμπά και την μαμά τους!

ΥΓ (1) τα παραπάνω στοιχεία – για τα προσωπικά μιλάω – δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, όχι τίποτα άλλο, αλλά εσείς μπορείτε από αύριο να αρχίσετε να μου ζητάτε δανεικά!
Καμία σχέση λοιπόν με την πραγματικότητα!
Συνεννοηθήκαμε;
ΥΓ (2) ευτυχώς τα περισσότερα από τα καρφιά μου λείπουν σε διακοπές και ελπίζω να γλιτώσω το κράξιμο!!!!

*Υπεράνω χρημάτων = μ΄αρέσει να κάθομαι πάνω σε χρήματα
**από το ισπανικό siesta - σιέστα μεσημεριανή ανάπαυση

δεν ακούω δεν βλέπω ….σωπαίνω;

ένα άρθρο από τον Δημήτρη!
                                                          διαβάστε το εδώ

ακούσματα!

Έγινα «Ράκος»!

                  ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ

Σας προειδοποιώ ότι όποιος ξαναβάλει λεφτά στον λογαριασμό μου, θα τον πάρει ο Διάολος!
Αρκετά σας ανέχτηκα συκοφάντες!


                                                           
 άνευ τιμής
Τάσος Ράκος
                                                                                             

Κύριε Ανδρέα γιατί;

Κύριε Ανδρέα Βγενόπουλε, εσύ που σε κάθε ευκαιρία κατακεραυνώνεις τους πολιτικούς όταν κατ΄εσένα σφάλουν ή δεν εξυπηρετούν τις «εθνικές», επιχειρηματικές σου δραστηριότητες!

Μήπως αν φρόντιζες η τράπεζα σου να παρέμενε κλειστή κατά την διάρκεια της σημερινής πορείας να μη θρηνούσαμε τον θάνατο τριών νέων ανθρώπων;
Μήπως από αυτήν την άνανδρη δολοφονία αισθάνεσαι υπεύθυνος για ηθική αυτουργία;
Μήπως η πύρινη κριτική κατά των πολιτικών είναι για προσωπική σου προβολή με απώτερους σκοπούς;
Ξέρω βέβαια ότι απάντηση δεν πρόκειται να πάρω, δεν έχω την αφέλεια να πιστεύω ότι μπορείς να με δεις από εκεί ψηλά που είσαι, αλλά είναι μια ρητορική ερώτηση που αφορά και όλους εμάς μη εξαιρουμένου και του εαυτού μου, που εύκολα πολλές φορές κρίνουμε ενέργειες άλλων αγνοώντας η ξεχνώντας το « ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω».

Άϊ-Σιχτίρ!

Σας λυπάμαι, προδότες των ονείρων του Λαού!

Τρίζουν τα κόκαλα του πατέρα σου, γιέ της Μαργαρίτας.
Κατάφερες με την μετριότητα σου να οδηγήσεις την Χώρα στα νύχια του ΔΝΤ, και σαν εντολοδόχος του, επέβαλες μέτρα τιμωρίας στα περήφανα νιάτα και στα τιμημένα γηρατειά.
Παρέδωσες την Πατρίδα μας στην βορά των "κατακτητών" λησμονώντας το «Η Ελλάδα ανήκει στους ¨Έλληνες».
Πλάνεψες τον Λαό με το περίφημο «Λεφτά υπάρχουν», γιε της Μαργαρίτας.
Σε πίστεψε και σε οδήγησε στην εξουσία, και συ τον αντάμειψες με προδοσία!
Έκανες τους αγνούς αγωνιστές του κινήματος να ντρέπονται για την κατάντια του.
Τώρα ήλθε η ώρα να του αλλάξεις ονομασία, καθώς αυτό και τα οράματα του έσβησαν με τον θάνατο του ιδρυτή και ηγέτη του.
Οι επίγονοι του μόνο ζημιά έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν στον τόπο.

Φρόντισα κ΄εγώ γι΄αυτό!

Τά μαθες τα νέα πατέρα;



Οι Ελλάδα δεν ανήκει στους Έλληνες!

Συγνώμη….να καρφώσω ένα μήνυμα;

Τι κάνω όταν δεν είμαι βέβαιος;

Να μια ερώτηση που πρέπει να απαντήσω, για την δική μου εξισορροπητική κατάσταση, διαφορετικά θα ταλανίζομαι σε σκέψεις και σενάρια που οδηγούν το μυαλό μου σε περίεργους ατραπούς, βιώνοντας ένα βαθύτατο αποπροσανατολισμό με οδυνηρές συνέπειες από επικείμενες κινήσεις που πιθανό να πράξω, μια και ο παρορμητισμός μου έχει αποδεικτή αθεράπευτος, τα τελευταία χρόνια!
Αλλά και αν τα γεγονότα επιβεβαιωνόταν, και έπραττα το κατ΄εμέ σωστό, ένα είναι σίγουρο, ότι δεν ευθύνονται οι άλλοι για τον τρόπο που ενεργούν, οι ευθύνες ανήκουν σε μένα που αδυνατώ – ή δεν θέλω - να κατανοήσω την ανθρώπινη φύση!
Κατόπι τούτου δεν θα μπω στην διαδικασία επιβεβαίωσης, γιατί φοβάμαι αυτά που θα αποκαλυφθούν, θα παραμείνω όσο γίνεται απαθής και ας με χαρακτηρίσουν αφελή ας νομίσουν ότι με ξεγέλασαν, και έτσι αποστασιοποιημένος θα μπορέσω να προστατεύσω τον εαυτό μου. Σήμερα με τόση εμπειρία που μάζεψα θέλω να πιστεύω ότι μπορώ να διακρίνω τους φίλους από τους εχθρούς!

ΥΓ Δέχομαι και μπηχτές αλλά μην ξεχνάτε το: "Ο αναμάρτητος πρώτος τω λίθο βαλέτω"...

Ο Χριστός Ανέστη!

Ανέστη! ….τώρα η σειρά μας!

Χρόνια πολλά σε όλους, ετεροχρονισμένα, το ξέρω, αλλά Χρόνια Πολλά από καρδιάς!

Περί τρομοκρατίας το ανάγνωσμα

Τρομοκρατία των απομονωμένων, όπου μακριά από κλασικές πολιτικές δομές κάνουν επιθέσεις υπό την επήρεια ριζοσπαστικών ιδεολογιών με νοητική σύγχυση και απρόβλεπτες πράξεις;

ή
Τρομοκρατία των κατευθυνομένων, που μέσα από πολιτικές δομές ενεργούν επιθέσεις δημιουργώντας ιδεολογική σύγχυση με απώτερο στόχο – σκοπό την εξυπηρέτηση συμφερόντων της καθεστηκυίας τάξης;

Ανέκαθεν με απασχολούσε ο ρόλος των «επαναστατικών» οργανώσεων στην μεταπολιτευτική Ελλάδα!
Ετέθησαν ερωτήματα στον εαυτό μου:
Είναι τιμωροί, που ταλαιπωρημένοι από την χούντα αποδίδουν δικαιοσύνη με συνοπτικές διαδικασίες;
ή
Είναι παρακρατικοί που χρησιμοποιούν αριστερή φρασεολογία για να πλήξουν τους λαϊκούς αγώνες και το πρόσφατα «νομιμοποιημένο» ΚΚΕ;
Τα χρόνια πέρασαν οι τρομοκρατικές οργανώσεις στην θέση τους, με πλούσια λαικοαποχαυνωτική δράση.
Ώσπου εκ «θαύματος» παραμονές των ολυμπιακών αγώνων, και μετά από πιέσεις των φίλων Βρετανών και Αμερικανών συμμάχων, και αφού έχει προαναγγελθεί, κατά κάποιο τρόπο ότι επίκειται διάλυση της τρομοκρατίας, γίνεται το μοιραίο σφάλμα!
Στα χέρια του έμπειρου τρομοαγιογράφου Ξηρού εκρήγνυται ο πυροδοτικός μηχανισμός, συλλαμβάνεται ο δράστης μαζί με πολλαπλά ενοχοποιητικά στοιχεία που αφορούσαν την οργάνωση, και ατυχώς ο έμπειρος τρομοκράτης κουβαλούσε μαζί του.
Το κουβάρι της εξάρθρωσης της τρομοκρατίας αρχίζει να ξετυλίγεται………..η συνέχεια είναι γνωστή!

Μήπως είναι πολλές οι συμπτώσεις;
Μήπως αυτοί οι «τρομοκράτες» είναι μια κάποια λύση;


ΥΓ παιδιά! Προς Θεού, Άγιες μέρες πούρχονται, μια σκέψη έκανα μόνο…….. μην παρεξηγηθούμε.
      καθώς όπως ξέρετε  μόνο τον φόβο........ φοβάμαι!

Άσκηση ετοιμότητας ….οδηγία προς αγανακτισμένους!

ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΩ ΑΝ ΠΑΘΩ ΕΜΦΡΑΓΜΑ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ?
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΚΑΡΔΙΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ, ΑΠΟΜΕΝΟΥΝ 10 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΧΑΘΟΥΝ ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ.

Ας υποθέσουμε ότι επιστρέφεις με το αυτοκίνητο από την δουλειά.
Είσαι πολύ κουρασμένος και ψυχολογικά χάλια...
Ξαφνικά αισθάνεσαι ένα φοβερό πόνο στο στήθος ο οποίος επεκτείνεται στον βραχίονα και στο σαγόνι.Είσαι μόλις 5 χιλιόμετρα από το πλησιέστερο νοσοκομείο.
Δυστυχώς όμως δεν ξέρεις αν θα τα καταφέρεις να φτάσεις ως εκεί.

Τι να κάνω ??
ΜΗΝ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΛΕΣΑΙ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΑ ΝΑ ΒΗΧΕΙΣ ΕΝΤΟΝΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΑ.
ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΒΗΧΑ, ΝΑ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΒΑΘΙΑ ΑΝΑΣΑ. Ο ΒΗΧΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΘΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟΣ ΣΑΝ ΝΑ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΦΛΕΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΘΟΥΣ.
Η ΑΝΑΣΑ ΚΑΙ Ο ΒΗΧΑΣ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΕ ΔΥΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ. ΟΛΑ AYTA ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ Ή ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΕ ΣΩΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ.
ΟΙ ΒΑΘΙΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΟΞΥΓΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΕΝΩ ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ Ο ΒΗΧΑΣ ΠΙΕΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ. ΕΠΙΣΗΣ Ο ΒΗΧΑΣ ΒΟΗΘΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΗΣ ΡΥΘΜΟ.


Αν δεν πετύχει χαιρετισμούς στον Πέτρο….ξέρεις εσύ, εκείνον τον san!

«Ότι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει»

«Μου πήρε πολύ χρόνο αλλά σήμερα το κατανόησα ………… , αλήθεια πόσο αφελής και ευάλωτη είμαστε, πόσο κυριευόμαστε από τα πάθη μας και δεν μπορούμε να δούμε την πραγματικότητα, ωραιοποιούμε καταστάσεις, εξιδανικεύουμε πρόσωπα, και όταν πέφτει η αυλαία του έργου που εμείς ανεβάσαμε και χειροκροτήσαμε, νοιώθουμε ότι έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μας και ότι τελείωσε η ζωή μας.

Το λάθος είναι ότι αυτό επαναλαμβάνετε άρα μήπως και μας καθορίζει?»

Διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο πιθανό να αναρωτηθείτε,τι έπαθε ο καρφολόγος.
 Κρίση λόγο κάποιας ερωτικής απογοήτευσης; προδοσία από κάποιο «επιστήθιο»φίλο; απογοήτευση από το πολιτικό χώρο που ανήκει; ή βιώνει ένα βαθύτατο αποπροσανατολισμό;
Ίσως κάτι από τα παραπάνω, μπορεί μια υπέρμετρη ευαισθησία που τον διακατέχει βλέποντας τον χρόνο να χάνετε και να μένουν ανεκπλήρωτα τα οράματα του ή μια αυτοκριτική διάθεση για πράξεις και παραλήψεις που εμπόδισαν την υλοποίηση των στόχων του!
Δεν έχω την διάθεση να σας κουράσω με προσωπικές αποκαλύψεις, ο σκοπός του κειμένου είναι η Αριστοτέλεια ρήση «Ότι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει», και ο καθένας από μας ας αναρωτηθεί πόσες φορές στην ζωή του έχει υποπέσει σε επαναλαμβανόμενα σφάλματα, πολλά εκ των οποίων είναι καθοριστικά για την εξέλιξη αυτού, αλλά και πολλές φορές – ανάλογα την θέση που κατέχει - άλλων συνανθρώπων του!

Το κείμενο δεν εμπεριέχει στοιχεία αυτοκριτικής, αλλά θα μπορούσε……

Η ιστορία ενός βατράχου

είναι ωμή μα πραγματική

Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα, ένα βατραχάκι
Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβεται μια μικρή φωτιά και το νερό, αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά.
Το νερό, σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντας το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.
Η θερμοκρασία του νερού, συνεχίζει να ανεβαίνει.
Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό, από ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ όλα ταύτα δεν αισθάνεται κανέναν φόβο.
Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Για αυτόν τον λόγο, υπομένει και δεν αντιδρά.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, έως ότου, το βατραχάκι καταλήξει να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει.


Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ’ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.
Αυτό, αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμιά αντίσταση, καμία επανάσταση.

συμπέρασμα:
Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή αλλά σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών μας και των ιδανικών μας. Δεν το καταλαβαίνουμε όμως γιατί γίνεται αργά και σιγά για να το συνηθίζουμε.
Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 η 40 χρονιά, θα μας έκαναν να φρίξουμε, και να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες η αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου.
Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας έκαστου, της αξιοπρέπειας του, της ακεραιότητας της φύσεως, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με την συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέληση τους να αμυνθούν.
Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο, ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλλουν.
Το συνεχές σφυροκόπημα από τα μέσα ενημερώσεως με την υπερπληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του……………………....
Λοιπόν, αν δεν είστε σαν το βατραχάκι, μισοβρασμένοι, κάντε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά
Είμαστε ήδη μισοβρασμένοι; ή όχι;!

Olivier Clerc
για την αντιγραφή καρφολόγος
                                                                                                                   

Μόνο τον φόβο…..φοβάμαι!

Παλαιότερα ήταν η εκκλησία με τα «ου» της..........  ου ψευδομαρτυρήσεις, ου κλέψεις κλπ.

Μετά ο από βορρά κίνδυνος, «θάρθουν οι κόκκινοι». Μετά ο έτερος εξ ανατολών «συμμαχικός» εχθρός, κατόπι και αφού οι κόκκινοι δεν κατάφεραν να έρθουν, μας ήλθαν οι «εξαθλιωμένοι» του βορρά και του νότου, μαζί τους φέρανε την φοβικότητα που κουβαλούσαν από τις χώρες που προήρχοντο και την οποία μας μετέδωσαν, διότι όπως ξέρετε ο φόβος είναι μεταδοτικός!
πχ αν μια μέρα πέσει ένα βάζο δίπλα σου μπορεί και να μη φοβηθείς, αλλά αν είναι νύχτα, δίπλα στο βάζο είναι ένας λαθρομετανάστης, πέσει το βάζο και συγχρόνως βγάλει μια κραυγή, χέστηκες από τον φόβο σου!
Βγήκαν στα κανάλια και στις πλατέες εκκλησιαστικοί και πολιτικοί παράγοντες, στοχοποίησαν τον υπεύθυνο του φόβου μας, και το γλυκό έδεσε!
Φίλοι μου μας καλλιεργούν ένα πανανθρώπινο φόβο, για να μπορούν να μας υποτάξουν, παλαιότερα ήταν η κόλαση…….."μη γιατί θα καείς στα πισσοκάζανα", σήμερα το διεθνές νομισματικό ταμείο και ο κίνδυνος της πτώχευσης!
Πάντα πρέπει κάτι να φοβάσαι!
Μας έκαναν μια φοβική κοινωνία, μια κοινωνία σε αναμονή μετασεισμικών δονήσεων, καθώς δεν έχει διαγνωστεί αν η προηγούμενη παγκόσμια οικονομική κρίση ήταν ο κύριος σεισμός.
Μια οικονομική κρίση, της οποίας το τσουνάμι των μέτρων πρόσφατα γευτήκαμε, και δεν μας ενημερώνουν για πόσα κύματα μας περιμένουν ακόμα, για να μιλήσουμε με γεωλογικούς όρους.
φοβάμαι τον φόβο, απομονώθηκα στο σπίτι, και αυτός δεν με αποχωρίζεται!
Να ξέρατε πόσο τον φοβάμαι!!!!

τεστ κυβερνητικής αξιοπιστίας

Τεστ

Η απόφαση του Γενικού Επιτρόπου Επικρατείας να ερευνήσει το μεγάλο φαγοπότι που στήθηκε στον δημόσιο τομέα την πενταετία της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ικανοποιεί διπλά το κοινό αίσθημα.
ΠΡΩΤΟΝ επειδή, επιτέλους, βρέθηκε (έστω και με καθυστέρηση) μια αρμόδια αρχή να ελέγξει όλους εκείνους οι οποίοι, από τις κορυφές των κομματικών επιτελείων, βρέθηκαν επικεφαλής κρατικών οργανισμών και υπηρεσιών με μισθούς που προκαλούν ίλιγγο για τους υπόλοιπους εργαζομένους.

Το δισυπόστατο ΠΑΣΟΚ της εξουσίας

Του ΠΑΝΟΥ ΣΩΚΟΥ

Δύο χρόνια πριν το ΠΑΣΟΚ έφτασε στο χείλος της διάσπασης, αλλά ξεπέρασε την κρίση. Σήμερα κυβερνάει τη χώρα και φαίνεται ότι βρίσκεται στην αρχή μιας νέας διαφορετικής κρίσης, που έχει σχέση με τη φυσιογνωμία του, την ιδεολογία του και τις παραδοσιακές λαϊκές καταβολές του, λόγω των σκληρών οικονομικών μέτρων που έλαβε ως κυβέρνηση για την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Σοφοί δε προσιόντων….αισθάνονται

Και μας ήρθαν τα μαντάτα μαχαιριές παναθεμάτα….

Ποιά μαντάτα; πουλήστε τα ξερονήσια να σωθείτε!
Από το 91 φώναζε ο Μητσοτάκης, αλλά εμείς φωνή βοώντος εν τη ερήμω, θαχαμε σωθεί και από την ξεφτίλα των Ιμίων, και τα ταμεία θάχαμε φουλάρει, αλλά αν πάμε πίσω στο χρόνο (για μας τους παλιότερους) και είχαμε ξεμπερδέψει με την φαλκονέρα, θάχαμε σώσει και το ‘Ηράκλειο’.
Αλλά πάντα αντιδραστικοί εμείς, επαναστάτες χωρίς αιτία,δεν ακούγαμε το «σοφό» και τούχαμε βγάλει και όνομα, ‘εφιάλτης’, παρμένο από την ιστορία του άλλου στiς Θερμοπύλες, που αν δεν υπήρχε αυτός, ούτε ήρωας θα ήταν ο Λεωνίδας και οι τρακόσοι του, ούτε ταινία θα γινόταν, ούτε άγαλμα να σταματάνε οι Λεωφορειατζήδες και να κονομάν οι σουβλατζήδες!
Και για το όνομα της ‘Μακεδονίας’ τόχε πει ο σοφός, «μετά από 10 χρόνια θα τόχετε ξεχάσει» έχουν περάσει 20 από τότε και μείς βολοδέρνουμε πως θα την πούμε: άνω Μακεδονία, κάτω Μακεδονία, άνω κάτω Μακεδονία, και όταν βρούμε άκρη να με χέσεις.
Για πολλά είχε πρόβλεψη ο σοφός, και προχτές τον είδα στην TV αεικίνητο, παρά τα 93του, πάλι να προβλέπει: «καλά τα μέτρα αλλά νομίζω δεν επαρκούν» και βγαίνει την άλλη μέρα κείνος ο όλι ο ρέν και επαναλαμβάνει τα ίδια πράγματα.
Ρε αυτά, χρόνια τα φώναζε ο σοφός, παλιά είχαμε τον Κάλχα και την πυθία, σήμερα έχουμε τον Μητσοτάκη και μείς ρε όρνια δεν το εκμεταλλευόμαστε!
Πως;
 να στήσουμε ένα μαντείο στους Δελφούς, να έρχονται ξένοι ηγέτες και μη, να τους λέει τα μελλούμενα, και να η κονόμα!
Ρε όρνια, να πως γεμίζουν τα δημόσια ταμεία, και όχι κόβοντας το κουλούρι του φτωχού, έξυπνες ιδέες χρειάζονται, ρε το χρήμα για να έλθει θέλει τρόπο!
Ξυπνήστε ρε λαμόγια του κερατά, γεμίστε τα ταμεία, και ύστερα τα αδειάζετε, άλλωστε αυτή την δουλειά μόνο ξέρετε!
Ξυπνήστε ρεεεε που μολονότι βγάλατε οικονομικά πανεπιστήμια, μεταπτυχιακά, master και ένα σωρό κωλόχαρτα δεν μπορείτε να μοιράσετε δυό γαϊδουριών άχυρο και μια ιδέα τις προκοπής δεν κατεβάζει η γκλάβα σας, «εδώ και τώρα» μουσχάρια, πόσα χρόνια ακόμα θα έχουμε τον άνθρωπο μας!