Αποσιωπώμενες σπατάλες

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ

Δεν είχα την ελάχιστη αμφιβολία ότι η σειρά άρθρων που ξεκίνησα την περασμένη Κυριακή με υποδείξεις για το πώς θα κοπούν οι σπατάλες θα προκαλούσε οξείες διαφωνίες. Είναι ανθρώπινο, όταν αποκαλύπτεις καταστάσεις που συνεπάγονται σπάταλη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, να υπάρξουν αντιδράσεις από θιγόμενους. Οι επιστολές, μέσω Διαδικτύου κυρίως, ήταν οι περισσότερες αποδοκιμαστικές των όσων υποστήριζα. Αλλά και θερμά υποστηρικτικές από εκπαιδευτικούς επίσης. Καθώς τα κείμενα που μου εστάλησαν δεν χωρούν στη στήλη μου, τα παρέδωσα στη διεύθυνση της εφημερίδας. Εν καιρώ θα προσπαθήσω να απαντήσω αναλυτικότερα, επιφυλασσόμενος να διερευνήσω περισσότερο το θέμα των υπερωριών.

Σήμερα θα περιορισθώ στο εύλογο ερώτημα: Γιατί ξεκίνησα από τους εκπαιδευτικούς; Η εξήγηση είναι απλή....
 Προσπάθησα να αποτρέψω αμέσως την αύξηση των δαπανών τού υπό πτώχευση κρατικού προϋπολογισμού υποδεικνύοντας πώς θα περιορισθούν στο ελάχιστο οι προσλήψεις νέων δασκάλων και καθηγητών (όπως και νοσηλευτών) καθώς ήδη είχε ανακοινωθεί η σχετική κυβερνητική απόφαση (είχα ήδη συστήσει και επαναφορά στα σχολεία των χιλιάδων αποσπασμένων εκπαιδευτικών, αλλά επ΄ αυτού ουδέν σχόλιο έλαβα). Υποσυνείδητα όμως με ωθούσε σε πρόταξη και η ιδιαίτερη σημασία που αποδίδω στην παιδεία. Διότι αν συνεχίσει να πάσχει ο τομέας της δημόσιας εκπαίδευσης, στην οποία ανήκει η ύψιστη αποστολή να διαμορφώνει χαρακτήρες, να εμπεδώνει ήθος, να διδάσκει αξίες, μαζί με τις χρησιμότερες βασικές γνώσεις, τότε δεν πρόκειται ποτέ η κοινωνία μας να ανασυρθεί από το τέλμα του βολέματος των κολλητών, τη διαφθορά των διαπλεκομένων, την κυριαρχούσα αναξιοκρατία, το ψιμυθιωμένο ψεύδος, την υπεράσπιση ψευδοκοινωνικών κατακτήσεων με εκβιαστικούς «αγώνες» από θέσεως ισχύος λόγω μονιμότητας και προπαντός από την ντροπή της μη αξιολόγησης, ειδικά και κατ΄ εξαίρεσιν μόνο των εκπαιδευτικών. Το ότι η δημόσια εκπαίδευση νοσεί βαρύτατα αποδεικνύεται και από την ανάδειξη των φροντιστηρίων σε πρωταρχική ανάγκη, την οποία διευκολύνει το εσκεμμένα διαβλητό σύστημα εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση. Γι΄ αυτό προέχει η ανάγκη να εξεγερθούν οι έντιμοι, ευσυνείδητοι και μορφωμένοι παιδαγωγοί (που ευτυχώς υπάρχουν και προσφέρουν έργο με αυταπάρνηση αλλά και φόβο καθώς τρομοκρατούνται ως επικίνδυνοι). Αν συσπειρωθούν και αντιδράσουν, θα κλονίσουν το status quo, υπέρ του οποίου τα κόμματα και η ταξικά οργανωμένη συντεχνία των συνδικαλιστών ανεξαρτήτως χρώματος κινητοποιούν παιδιά, εφήβους, αλλά και γονείς σε αγώνες για να μην αλλάξει τίποτε.
Επιμελώς απέφυγα την περασμένη Κυριακή και τον οποιονδήποτε υπαινιγμό για τον τεράστιο αριθμό εκπαιδευτικών του Δημοσίου που παραδίδουν, παρανόμως φυσικά, ιδιαίτερα μαθήματα σε φροντιστήρια ή κατ΄ οίκον και που όχι σπάνια τα συνδυάζουν με την ευνοϊκή βαθμολόγηση των μαθητών τους. Γι΄ αυτό το άγος, όπου η υποκρισία, η παραοικονομία και η φοροδιαφυγή σέρνουν από κοινού τον χορό, η συνωμοσία σιωπής των πολιτικών κομμάτων και των ΜΜΕ είναι μία από τις αιτίες των υψηλών επιπέδων διαφθοράς στην οποία διαπρέπει η χώρα μας παγκοσμίως.
Δύο ακόμη επισημάνσεις στο παρένθετο αυτό σημείωμα: Συμμερίζομαι την αγανάκτηση έως απελπισία των αναπληρωτών και ωρομισθίων εκπαιδευτικών, που ως παρίες εκτός του νυμφώνος της μονιμότητας παραμένουν συνήθως απλήρωτοι και χωρίς ελπίδα για το αύριο, κακώς όμως επιμένοντες στον ανύπαρκτο τίτλο του αδιόριστου καθηγητή.
Τέλος, επειδή δεν έχει γίνει αντιληπτό από κάποιους αναγνώστες μου, η στήλη αυτή εδώ και 15 χρόνια κύριο στόχο έχει την καταπολέμηση της παραπληροφόρησης, του ψεύδους, της αποσιώπησης της αλήθειας, δηλαδή για τη βαριά ευθύνη και όσων δημοσιογράφων παίζουν τέτοιο ρόλο έναντι παχυλής αντιμισθίας ή ως κομματικά φερέφωνα. Και πολύ περισσότερο όταν συμμετέχουν στην κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος με τις αστρονομικές αμοιβές που αποσπούν από την κρατική ΕΡΤ, την οποία όλοι οι πολίτες υποχρεωτικά επιδοτούμε. Αλλες αποσιωπώμενες σπατάλες προσεχώς.

από το ΒΗΜΑ